คนที่ยายช่วยเหลือ

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเรายังเป็นเด็ก มีอยู่วันหนึ่งแม่เราได้ไปช่วยงานศพที่คุ้มหนึ่ง โดยที่คุ้มนั้นไกลจากคุ้มบ้านเรามาก เจาจึงได้นอนคนเดียว โดยที่มียาย ลุง และหลานของป้า เราได้นอนอยู่ที่หน้าโทรทัศน์ และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเราตอนเราอายุประมาณ 7-8 ขวบ ราวๆนี้ได้ เพราะตอนนั้นก็ยังจำไม่ค่อยได้ว่าอายุเท่าไหร่  คือตอนนั้นที่บ้านเรามีงานศพอยู่อีกคุ้มหนึ่ง  (คือต้องบอกว่าบ้านเราเป็นบ้านนอก  ในหมู่บ้านจะแบ่งเป็นคุ้มๆ)  ซึ่งคุ้มนั้นเป็นคุ้มที่ไกลจากคุ้มบ้านเราด้วยไง  ทีนี้ที่บ้านเราคือครอบครัวเราจะมี แม่  ลุง  ยาย  และก็หลานของป้าอีกคนหนึ่ง  อยู่บ้านด้วยกัน  พอมีงานศพ  แม่เราก็จะไปช่วยงานเค้าเสมอ ประเด็นอยู่ที่ว่าเวลาแม่เราไม่อยู่ เราจะได้นอนอยู่คนเดียว คือตอนนั้นจะนอนกันบนพื้นแล้วกางมุ้งนอน ลุงกับหลานของป้าจะนอนด้วยกัน   (คือต้องบอกว่าอย่างงกันนะคะ เพราะญาติเราเยอะมาก ซึ่งญาติเราส่วนมากจะเป็นลูกของยาย ยายเรามีลูก 11 คน หลานของป้าน่ะ เป็นหลานของลูกสาวคนโตของยาย ลุงเราเป็นลูกคนที่ 7 ของยายเรา  ส่วนแม่เราเป็นลูกคนสุดท้อง  ~~อย่าเพิ่งงงกันนะคะ~~)  ยายก็จะนอนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง  ตอนนั้นยังไม่มีห้องนอนส่วนตัวหรอกค่ะ เราก็นอนอยู่หน้าโทรทัศน์ เรื่องมันเกิดขึ้นก็ตรงนี้แหละค่ะ พอเราล้มหัวลงได้สักพัก  คือตอนนั้นเราง่วงมากเลย แต่ไม่รู้อะไรทำให้เราอยากลืมตาขึ้นไม่รู้ ปกติง่วงล้มหัวลงจะหลับเลย แต่นี่ไม่ค่ะ เราลืมตาขึ้นดู เราเห็นผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อสีเหลืองกางเกงขายาวสีออกครีมๆนิดหนึ่ง ตัวผอม แต่ก็ไม่ผอมมาก ตัวสูงประมาณ 165-170 เดินเข้ามาในบ้านเรา  คือตอนนั้นเราไม่ได้คิดไรมากนะ คิดว่าเป็นขโมยด้วยซ้ำไป  เราก็นอนดูๆไป ในใจพลางคิดว่าถ้าเราตะโกนมันจะเอามีดมาฆ่าเรามั้ย ด้วยความที่เรายังเด็กอะเนอะเราเห็นผู้ชายคนนั้นกำลังเข้าไปหายายเรา แต่ไม่ได้เปิดมุ้งนะคะ คือตอนนั้นยังพอมีไฟสลัวๆๆอยู่พอสมควร  คือแบบตอนนั้นเราไม่คิดว่าเป็นขโมยแล้วคะ เพราะผู้ชายคนนั้นเข้าไปอยู่ในมุ้งยายแบบไม่เปิดมุ้งเลยได้ยังไง เราเห็นหน้าไม่ชัดแต่เห็นสีของเสื้อ คือแบบเรานี่ร้องไห้เลยค่ะ เลยกลั้นใจลุกไปบอกลุงให้เปิดไฟ พอลุงเราเปิดไฟทุกอย่างก็หายไป ยายเราก็นอนปกติ ลุงเราถามว่าเห็นใคร เราก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง ลุงเราก็ไม่ค่อยเชื่อเราค่ะเพราะว่าแกคิดว่าเราคงตาฝาดไป เพราะเค้าจะเข้ามาได้ไงในเมื่อประตูก็ยังล็อคอยู่ทั้งหน้าบ้านและหลังบ้าน สักพักแม่เราก็กลับจากงานศพค่ะ เราก็เล่าให้แม่ฟัง แม่นี่ถึงกับนิ่งไปพักหนึ่งแล้วมองหน้าลุง เราก็ได้แต่งงๆ แล้วแม่ก็บอกให้เราไปนอน พอตอนเช้าแม่ก็ไม่ได้เล่าให้เราฟัง แต่แม่เราเอาไปเล่าให้เพื่อนข้างบ้านฟังว่า เราเจอแบบนี้ๆนะ แล้วแม่ก็พูดกับคนข้างบ้านว่า ที่เราเห็นน่ะ ตรงกับลักษณะของคนตาย ซึ่งคนตายเค้ารู้จักกับยายของเรา เพราะว่ายายของเราเคยช่วยเหลือเค้าคนที่ตาย เค้าจึงรักยายเรา และยังเป็นญาติห่างๆกับยายเราด้วย พอเราได้ยินที่แม่พูด เพราะเราเดินผ่านไปพอดี เรานี่ถึงกับจุกเลยค่ะ แบบน้ำตาไหลเลยไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้