เรื่องผีๆ

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ตอนนั้นเรากับแฟนได้อยู่บ้านแฟน ซึ่งบ้านแฟนของเราเค้าทำสวนกัน มีอยู่คืนหนึ่งแฟนเราต้องไปคอยมุดและงมอยู่ใต้น้ำเพื่อเปิดประตูน้ำ คือสวนนี้จะมีบางส่วนที่อยู่ติดคลอง หลังจากแฟนเราได้มุดและงมไปสักพัก ก็เดินถือไฟฉายเพื่อจะกลับบ้าน และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า... บ้านแฟนเราทำสวนยกร่อง รอบๆเป็นนา และมีที่บางส่วนติดคลอง  พอยกร่องก็ต้องทำประตูน้ำ ให้น้ำคลองเข้าออกได้ตามแต่ฝนตกมากน้อย และตามต้องการ วันนั้นฝนตก เขาก็มีหน้าที่ต้องไปดูประตูน้ำ ต้องมุด ต้องงม เปิดปิดประตู เขาก็ถือไฟฉายไป ฝนก็ตก หลังจากเปิดปิดประตูน้ำเสร็จก็กลับมาตัวเปียกโชก ไฟก็ดับ มีแต่แสงจากไฟฉาย ระยะอีกสิบเมตรจะถึงห้องพักเขา ก็เห็นมีคนยืนอยู่ รูปร่างสูงใหญ่ ไม่สวมเสื้อ นุ่งผ้าแดงหยักรั้ง ลักษณะคนโบราณ ถืออะไรอยู่ในมือ  แฟนเดินเข้าไปใกล้อีกจนในที่สุดก็เห็นว่า แสงไฟฉายสามารถส่องผ่านตัวชายโบราณนั่นได้ และที่สำคัญ..คือ ชายคนนั้นไม่มีหัว… แต่ หิ้วหัวของตัวเองอยู่ที่มือข้าง

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ตอนนั้นเรายังเป็นนักเรียนอยู่ โรงเรียนเราได้ไปเข้าค่ายคุณธรรมที่วัดแห่งหนึ่ง ซึ่งวัดนี้จะอยู่บนเขา เราและเพื่อนๆก็ทำกิจกรรมตามพระอาจารย์ไปเรื่อยๆ จนมาถึงตอนกลางคืน พระอาจารย์ได้ให้พวกเราเดินจงกลมกันก่อนนอน เราก็ไปเดินจงกลมกัน หลังจากนั้นไม่นาน เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า... เริ่มจากตอนนั้นเราเรียนอยู่ม.ปลายค่ะ ที่รร.เค้าก็จะมีการเข้าค่ายคุณธรรมกันก็ไปที่วัดแห่งหนึ่งวัดนี้ตั้งอยู่บนเขาค่ะ ไปถึงก็ทำพิธีอะไรไปจนเรียบร้อย พอตอนค่ำๆพระอาจารย์ก็จะให้นักเรียนไปเดินจงกลมรอบโบสถ์ ละซึ่งข้างๆโบสถ์นี้ก็จะมาศาลาหรือที่เก็บของก็ไม่แน่ใจ เหตุการณ์นี้เราจำได้ติดหัวติดตาเลยค่ะ…ระหว่างที่ก้มหน้าเดินรอบโบสถ์รอบแรกกันอยู่ เพื่อนที่เดินข้างๆเราอยู่ๆก็มาจับมือเราแน่นเลยมือนางเย็นมากกก เราเลยกระซิบถามว่าเป็นอะไร นางก็บอกว่า ลองเงยหน้าดูที่ศาลาสิ(ซึ่งเป็นศาลาข้างๆโบสถ์ที่บอกไปตอนแรก) เราก็มองค่ะแต่เราเห็นเป็นเหมือนเสาคู่สีน้ำตาลยาวๆคู่หนึ่ง ซึ

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 5-6 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราทำงานทัวร์อยู่ เราได้พาลูกค้าเข้าพักที่รีสอร์ตแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบุรี ซึ่งเพียงคืนแรกที่เราได้เข้าไปพักที่รีสอร์ตแห่งนี้ เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตั้งแต่สมัยทำทัวร์ จะว่ากลัวก็ไม่ได้กลัวนะ แต่จำได้แม่นตอนนั้นพาลูกค้าไปนอนรีสอร์ตติดทะเลที่เพชรบุรี หลังติดเขา หน้าติดทะเล กลางคืนปาร์ตี้ลูกค้าปกติ ตอนนอนไกด์สต๊าฟหญิงได้นอนบ้านหลังแรกติดทางเข้ารีสอร์ต สักเจ็ดโมงเหมือนจะลืมตาตื่นเห็นเงาตัวเองนอนตะแคงพาดอยู่ที่ผนังห้อง เหมือนแสงแดดส่องมามีน้องคนหนึ่งเอาตัวมาค่อมเราแล้วเรียก พี่ ๆ ตื่นได้แล้ว ( แต่ไอ้น้องคนนั้นไม่ได้มาทัวร์นี้ด้วย )เราก็ไม่ตื่นนะ แต่พลิกนอนหงาย สักพักมีคนดึงผ้าห่มลากเข้าไปในห้องน้ำ แต่ติดเท้าเราคือพยายามดึง ๆ มาก มันไม่ไปเพราะดันมาเกี่ยวอยู่ที่เท่าเรา จนเรารำคาญนึกว่าสต๊าฟแกล้งเลยลุกจะไปด่า เปิดประตูห้องน้ำแบบหงุดหงิดมา ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงสูงมาก ผิวดำแดงใส่ชุดผ้ามัดย้อมยาวๆ หน้าตาโกรธสุดๆ ที่สำคัญเราเปิดประตูผ

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมได้เป็นพนักงานอยู่ที่บริษัทแห่งหนึ่ง คอนโดที่ผมอยู่ก็มักจะมีเรื่องเล่าต่อๆกันมา เพราะที่แห่งนั้นเคยเป็นชุมชนเก่ามาก่อน เวลาผมจะออกไปทำงานหรือกลับเข้าห้อง ก็มักจะเจอเหตุการณ์แปลกๆ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ที่คอนโดแถววงเวียนใหญ่เข้าใจว่าที่นี่สร้างบนพื้นที่ชุมชนเก่า เรื่องหลอนๆจึงมีเยอะมาก อาจจะเพราะพลังงานเกี่ยวกับวิญญาณที่นี่ค่อนข้างแรง วันนั้นผมขึ้นลิฟท์มายังชั้น 4 ที่พักผม ตอนขึ้นมาขึ้นมาคนเดียวแต่ได้ยินเสียงเด็กพูดอยู่ข้างหลังบอกว่า “ชั้น3 ๆ ๆ” คิดว่าโดนแล้วแต่ก็ไม่ได้อะไรเพราะค่อนข้างชิน ผมก็กลับห้องนอน พร้อมสวดคาถากันไม่ให้เด็กนั้นเข้าห้องแต่! วันต่อมาน้องเขาก็เอาอีก ผมก็ชักหงุดหงิดเลยไปถาม รปภ. ว่ามีใครเจอมั้ย รปภ. หน้าซีดแล้วบอกเจอกันเยอะโดยเฉพาะแม่บ้านมีโดนกระตุกเสื้อด้วย เลยลาออกไปแล้วเพราะหลอน พอวันถัดมาความเป็นคนที่ไม่กลัวเรื่องนี้พอเข้าไปในลิฟท์ได้ยินเสียงอีกก็เลยเปิดเลยซึ่งเข้าใจว่ายังไงคนที่อยู่ชั้น 3 เขาก็ต้องเปิดเข้าเปิดออกอยู่แ

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 7-8 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมอยู่บ้านที่ต่างจังหวัดกับพี่ชายและพี่สะใภ้ วันหนึ่งพี่ชายและพี่สะใภ้ได้ขับรถมาส่งผมที่กรุงเทพฯ แล้วเขาก็กลับกันเลย วันนั้นผมนอนที่คอนโดคนเดียว นอนไปได้สักพัก เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนนั้นเป็นช่วงที่ผมอายุประมาณ 22 มันเหมือนโดน “ ผีอำ ” ตอนนั้นเป็นช่วงสงกรานต์ ผมขับรถจากบ้านที่ ตจว. เข้ากรุงเทพมากับพี่ชายและพี่สะใภ้ พี่มาส่งที่ กทม. ก็เข้าพักที่คอนโดตามปกติ แล้วพี่ชายกับพี่สะใภ้ก็กลับไประยอง(เค้าสองคนทำงานที่ระยองกัน) ทุกอย่างเป็นไปตามปกติ ผมนอนที่โซฟาในห้องรับแขกจนถึงตอนที่ผมนอนหลับไปแล้ว รู้สึกว่าเหมือนมีใครมาแตะที่แขน จากแตะแขนกลายเป็นจับมือผมก็นึกในใจ อ๋อ สงสัยพี่จะมาจับแกล้งเล่นๆ แต่คิดไปคิดมา เห้ย !!!พี่กูไประยองแล้ว นี่กูนอนคนเดียวหนิ ตอนนั้นมั่นใจละครับ ว่าใช่แน่ แต่ไม่กล้าลืมตาหันไปมอง ทีนี้ที่จากจับมือ ก็เหมือนโดนกดที่หน้าอกช่วงบน ปวดมาก ขยับไปไหนไม่ได้สวดมนต์ก็แล้ว แผ่เมตตาก็แล้ว ยังไม่หายไปไหน  ผม

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมได้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมอยู่หอที่ติดกับกำแพงมหาวิทยาลัยเลย ทุกๆคืน เวลาประมาณ 5 ทุ่ม ผมมักจะขี่จักรยานออกไปเล่นเกมที่ร้านเกมทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมก้ได้ไปเล่นเกมเช่นเคย แต่ตอนขากลับหอ ก็ได้เจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...สมัยที่เรียนอยู่ ม.อุบลราชธานี ตอนนั้นผมพักอยู่หอพักแห่งหนึ่งที่ติดกับกำแพงมหาลัยด้านนอก วันนั้นตอนเวลาประมาณห้าทุ่มกว่า วันนั้นคืนเดือนหงาย แสงจันทร์ค่อนข้างสว่าง ภารกิจของผมช่วงนั้นคือขี่จักรยานออกไปเล่นเกมที่ร้านเกมหน้ามอประจำ แล้วก็จะกลับมานอนราวๆตีสอง เพื่อเตรียมตัวไปเรียนในวันรุ่งขึ้น ทางเข้าหอพักจากถนนใหญ่จะเป็นทางลูกรังยาวไปจนผ่านหน้าหอไม่มีไฟถนนเพราะอยู่ไม่ไกลจากถนนใหญ่มาก คืนวันนั้นผมก็ออกไปเล่นเกมตามปกติ ขากลับตอนผมขี่รถไปจนจะถึงทางโค้งก่อนจะเลี้ยวซ้ายเข้าหอไม่ไกลนักแถวนั้นจะมีต้นยูคาลิปตัสขนาดใหญ่เกิดอยู่ริมทางตรงหัวโค้งพอดี ตอนผมขี่จักรยานผ่านไปใกล้โค้งนั้น ผมสังเกตเห็นร่

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดชึ้นเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเราเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชั้นปีที่ 2 เราได้ย้ายไปอยู่ที่หอของญาติเรา เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องอ่ะค่ะ เราได้ย้ายไปอยู่คืนแรก ก็เจอเหตุการณ์ที่ไม่ปกติเลย โดยคืนนั้นเรานอนคนเดียวด้วย เพราะญาติเราไปนอนที่หอของแฟน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องนี้เกิดตอนอยู่หอกับญาติแถวๆ ถนนสิรินธร  คือคืนนั้น ญาติเราชื่อเน (นามสมมติ) คือเนเนี่ยไปนอนห้องแฟน ทิ้งให้เรานอนคนเดียว เราก็โอเค ไม่ซีเรียส  คืนนั้นเราก็นั่งทำรีพอร์ตอยู่ตีสองละ เราก็ยังไม่ง่วง นั่งทำงานต่อเรื่อยๆ สักพัก เราได้ยินเสียงห้องข้างบนลากเก้าอี้เลื่อนไปเลื่อนมาอยู่นั่นแหละ เราก็แบบ โอ๊ย รำคาญโว้ยยยย  นึกไปบ่นไป  สักพักเสียงก็เงียบไปเราก็เลยว่า เออ ดี เงียบสักที พอดีเราเริ่มง่วง เราเลยปิดคอมนอน ตอนเช้า ตื่นไปเรียนตามปกติกลับมา ไอ้เนก็กลับมาละ เราก็เลยแบบ เนไปกินข้าวกัน เนก็บอก โอเค เปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊ป แกลงไปรอข้างล่างเลย  เราเลยลงมารอข้างล่าง ก็คุยกะพี่ยาม ว่าเออ เมื่อคืนห้องข้างบนหนูเสียงดังม

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 5-6 ปีก่อน ตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ปีแรกผมได้อยู่บ้านยังไม่ได้ออกมาอยู่หอ จนผมได้ขึ้นปี 2 ผมได้ย้ายไปอยู่คอนโดกับเพื่อน โดยเพื่อนผมมันอยู่กัน 3 คน รวใผมด้วยเป็น 4 คน เพียงแค่คืนแรกที่ผมได้ย้ายเข้าไป ก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องราวนี้เกิดขึ้นตอนมหาลัยปี 2 ที่ผมเริ่มย้ายเข้าไปพักกับเพื่อนที่คอนโดแห่งหนึ่ง จริงๆไม่ควรเรียกคอนโด มันหรูไป เรียกว่าห้องเช่าน่าจะเหมาะกว่า ก่อนหน้านั้น ตอนปี 1 ผมเคยเข้าไปนอนเป็นครั้งคราวในช่วงสอบเพราะไปติวหนังสือร่วมกับเพื่อนๆ เช้าตื่นมาก็ไปสอบใกล้ๆ ข้ามถนนไปก็ถึงเลย ก็พอจะได้ยินกิตติศัพท์ของคอนโดแห่งนี้มาพอสมควร พอปีสอง ผมมีกิจกรรมเพิ่มขึ้น จึงตัดสินใจย้ายไปอยู่กับเพื่อน วันแรกที่ขนของย้ายเข้าไป ไอ้สิทธิ์ รูมเมทคนหนึ่ง ก็มาถามผมว่า“ไอ้ยอด เมิงเอาพระมาด้วยรึเปล่า”ตอนนั้นผมเป็นคนที่ไม่ค่อยห้อยพระ ไม่ค่อยสวดมนต์เพราะเชื่อว่าตัวเองจิตแข็ง เลยตอบไปว่า” ไม่ได้ห้อยพระว่ะ แต่อาบน้ำมน

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน ตอนนั้นผมยังเป็นเด็ก อายุประมาณ 8-9 ขวบ ผมเป็นคนที่ติดพ่อมาก เวลาพ่อจะไปทำงาน ผมมักจะงอแงและตื๊อพ่อขอไปทำงานด้วย วันหนึ่งพ่อต้องไปทำงานตอนกลางคืน พ่อก้ได้ตื๊อพ่อจนสำเร็จ และได้ไปทำงานกับพ่อ พวกเราได้นั่งรถไฟไปไม่นาน เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในดารอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ผมเป็นลูกแหง่ติดพ่อครับ สมัยผมเด็ก ๆ มักจะร้องงอแงไปทำงานกับพ่อด้วย ติดพ่อมากถึงขนาดเอาเชือกผูกไว้กับขาพ่อ เพื่อที่ตื่นไปทำงานกับพ่อด้วย ครั้งหนึ่งพ่อผมต้องไปทำงานตอน ห้าทุ่ม ตอนนั้นผมอยู่ ป.3 อยากไปทำงานกับพ่อมาก ๆ แต่กลัวพ่อไม่ให้ไปเพราะพรุ่งนี้ต้องเรียนหนังสือและพ่อผมมักจะแอบลุกจากเตียงเพื่อเตรียมตัวไปทำงาน โดยที่ผมยังหลับอยู่ ผมเลยเอาเชือกผูกปลายเท้าพ่อไว้กับปลายเท้าของผม พอพ่อจะตื่นไปทำงานเชือกจะกระตุกและผมก็จะตื่นและขอไปด้วย สรุปว่าด้วยการตื้อของผมก็ได้ไปทำงานกับพ่อในที่สุด ขบวนที่ไปวันนั้นเป็นขบวนรถสินค้ามีหัวรถจักรหนึ่งตู้ ตู้สินค้า 12 ตู้ และตู้ พห. ตู้ รถสัมภาระมีเครื่องห้าม

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้ผ่านมา 4-5 ปีแล้ว ตอนนั้นมีน้อง รปภ.ผู้หญิงคนหนึ่งได้มาทำงานเข้ากะกลางคืน น้องเขาก็จะชอบเผลอหลับไปแล้วฝันแปลกๆ โดยฝันว่ามี รปภ.ชุดดำคนหนึ่งเดินมานั่งที่ปลายโซฟาแล้วบ่นว่าหิว และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นในรพ.แห่งหนึ่งย่านพัฒนาการ ตัวผมเองไม่ได้ประสบมาโดยตรงแต่เป็น จนท.ที่ทำงานในโรงพลาบาลแห่งนี้ พอจะทราบเหตุการณ์บางส่วน ที่มีส่วนยืนยันว่าน่าจะเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เล่านี้ จากที่น้องคนนี้เล่าให้ฟังขอเริ่มเรื่องเลยนะครับ ที่ รพ.แห่งนี้จะมีการจ้างเจ้าหน้าที่ รปภ.จากบริษัทภายนอกเข้ามาทำงานเพื่อดูแลความปลอดภัยในโรงพยาบาล น้อง รปภ.ผู้หญิงคนนี้ ขอสมมุติ ชื่อว่า ส้มละกันนะครับ เพิ่งจะมาทำงานได้เดือนกว่าๆ ได้มาเข้ากะเวลากลางคืน น้องคนนี้ก็ทำงานปกติแต่ช่วงเวลาประมาณตี 1 กว่าๆก็ได้เผลอหลับไป แล้วก็ฝันว่ามีผู้ชายรูปร่างท้วมๆใส่ชุด รปภ.สีดำๆ มานั่งอยู่ปลายเท้า แล้วมีการสนทนากันประมาณว่า“ลุงอยู่ที่นี่หิวมากเลย น้องคนนี้ก็บอกว่าลุงยังไม่กินข

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเราอยู่ในช่วงกำลังฝึกงานก่อนจบ เราได้ไปฝึกงานที่แห่งในจังหวัดชลบุรี ที่นั่นไม่ค่อยมีวัยรุ่นสักเท่าไร เรากับเพื่อนๆที่ไปฝึกงานจึงเป็นที่สนใจของคนที่นั่น คืนหนึ่งเราได้ออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกห้อง คุยไปได้ไม่ได้ เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เป็นเรื่องตอนปี3 เราไปฝึกงานที่ชลบุรี ในหมู่บ้านที่ไม่ค่อยจะมีวัยรุ่นเท่าไหร่ คนในหมู่บ้านจึงสนใจกลุ่มเราเป็นพิเศษ ตอนนั้นมีวัยรุ่นในหมู่บ้านมาขอเบอร์เรา เราก็เลยให้ไปเพราะเขาเข้ามาแบบเป็นมิตร เพื่อนๆกัน มีคืนหนึ่งเขาโทรมาหาเรา เราเลยออกมาคุยนอกห้องพักเพราะเกรงใจเพื่อน เราพักอยู่ห้องพักที่มีห้องเรียงกันยาวๆ 6ห้อง เราอยู่ห้องที่5 แต่ล่ะห้องก็จะติดๆกัน และมีก่ออิฐสูงเท่าเข่ากั้นแต่ละเขตไว้  เราออกมานั่งตรงอิฐกั้นข้างนอก หันหน้าไปทางถนนก็จะมองเห็นห้องแต่ละห้องเรียงๆไป ตอนนั้นก็น่าจะ5ทุ่ม เราก็นั่งคุยโทรศัพท์ไป บังเอิญไปเจอยายแก่ๆ ท่าทางเป็นคนเก็บขยะ ถือกระสอบสีขาวกับไม้ยาวๆ 1อันใส่เสื้อยืดสีข

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเรามีงานตอนเช้า ซึ่งรถของเราได้เสีย เราจึงขอยืมรถของเพื่อนไปทำงานก่อน ซึ่งรถของเพื่อนคันนี้เป็นรถมือสองที่เพื่อนได้ซื้อมา เราได้ขับรถคันนี้แปปเดียว เหตุการณืที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...วันนั้นรถของเราเสียแล้วเรามีงานตอนเช้าที่สมุทรสงคราม เราเลยขอยืมรถเพื่อน ซึ่งรถเพื่อนคันนี้เป็นรถมือสอง ที่เพื่อนเราซื้อต่อมาอีกที เราออกจากบ้านประมาณ ตี 3 พร้อมกับน้องอีก 1 คน ระหว่างที่กำลังเลี้ยวออกจากปากซอยบ้าน เราได้กลิ่นเหม็นเน่า ก็คิดว่าคงเป็นกลิ่นท่อ หรือขยะที่มันเข้ามาในรถแต่ระหว่างที่เราได้กลิ่น เราก็บอกน้องว่าได้กลิ่นอะไรมั้ย เหม็นเน่าๆ สาปๆ แต่น้องไม่ได้กลิ่นเราก็ไม่พูดอะไร จนเรามองกระจกหลัง สิ่งที่เราเห็น“เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ใส่ชุดลายดอกสีเหลืองๆ สภาพเก่าๆ ยุ่ยๆ”เลยหันไปบอกน้องว่า “เราไม่ได้มากันสองคนนะ” น้องก็รู้ละว่าเราเห็นอะไร(คนที่บ้านจะรู้ว่าเราเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นบ่อยมากจนคนที่บ้านชินหมดแล้ว)ระหว่างที่ขับไป เราก็ถามว่า จะเอ

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนของผมเมื่อหลายปีก่อน เพื่อนคนนี้ชื่อ เอ นะครับ เอก็ได้ไปเที่ยวที่ทะเลกับภรรยาที่ชื่อแอน เอกับแอนได้เข้าพักที่บังกะโลแห่งหนึ่งติดลิมชายหาด เพียงแค่คืนแรกที่เข้าไปพักผ่อนนั้น เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เอกับแอนภรรยาของเขาเดินทางไปเที่ยวชายทะเลแห่งหนึ่ง โดยที่เขาทั้งคู่นั้นไปพักที่บังกะโล ซึ่งเขากับภรรยาเลือกที่จะพักยังบังกะโลหลังที่ติดริมชายหาดเลย  วันแรกที่ไปถึงก็เป็นช่วงเวลาสาย ๆ หลังจากที่ทั้งคู่เก็บของเข้าห้องพักแล้ว เอก็ชวนภรรยาของเขา เปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำไปเดินเล่นและนั่งเล่นริมชายหาด พอช่วงเย็นๆ ทั้งคู่ก็กลับเข้าห้องพัก เพื่อที่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็จะเดินทางออกจากห้องพักไปรับทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารแถว ๆ นั้นกัน ในระหว่างที่รับประทานอาหารเย็นอยู่นั้น บังเอิญว่าเอ เจอเพื่อนสนิทอีกสองคน ที่มาเที่ยวแถวๆ นี้ด้วย เขาจึงขออยู่สังสรรค์กับเพื่อนในร้านอาหารต่อ ส่วนภรรยาของเขานั้นเธอขอตัวกลับห้องพักไปก่อน เอก็ร่วมสังสรรค์ทาน

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า....เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยที่ผมยังเรียนอยู่ชั้น ม.ปลาย ผมได้ไปฝึกวงโยกับโรงเรียนอื่นอีก 2 โรงเรียน ซึ่งต้องร่วมกันแสดงในวันงาน มีอยู่วันหนึ่งเด็กโรงเรียนเจ้าถิ่นก้ได้เล่าเรื่องหลอนๆให้ผมได้ฟังกัน หลังจากนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้จิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อประมาน 10 ปีก่อน เมื่อสมัยผมอยู่ ม.4 เล่นวงโย เป็นหัวหน้าวงและมีงานกีฬาเยาวชนแห่งชาติในปีนั้น และทางโรงเรียนก็ได้รับคำเชิญให้ไปเล่นเปิดพิธีงานกีฬารวมทั้งแปรขบวนออกทีวีแสดงสดด้วยครับ ซึ่งวงโยที่เล่นเปิดงานนี้ก็มาจากสามโรงเรียนรวมกันเลยได้มีการจัดตั้งเข้าค่ายฝึกซ้อมรวมวงทั้งสามโรงเรียน โดยให้ไปอยู่กับโรงเรียนที่มีหอประจำและช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี ก็เลยพอโล่งๆ มีที่ให้ซ้อม และเสียงดังได้ทุกๆเย็นหลังออกกำลังกายเสร็จก็จะแยกย้ายกันตามอัธยาศัย ก่อนจะปล่อยขึ้นห้องนอนเป็นตึกๆซึ่งพวกผมก็จะนั่งเล่นหมากรุกกันตรงโต๊ะม้าหินอ่อน และก็จะมีน้องๆ ที่อยู่โรงเรียนเจ้าถิ่นเข้ามาเล่นด้วยเป็นประจำ หลังจากนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องลึกลับให้

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมยังเป็นวัยรุ่น ซึ่งก็ผ่านมานานพอสมควร ผมเป็นคนสุรินทร์นะครับ ผมเป็นเด็กบ้านนอกที่หากินเองได้ ไม่ต้องไปซื้อกับข้าวกับปลา มีอยู่คืนหนึ่ง พ่อได้พาผมไปหากบ หลังจากที่เราสองคนกำลังหากบ เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...บ้านผมอยู่จังหวัดสุรินทร์ครับ คนสุรินทร์เราก็จะพูดกันหลายภาษาแล้วแต่สภาพแวดล้อม มีทั้ง เขมร ลาว ส่วย แต่ส่วนใหญ่จะเป็นภาษาไทยกับภาษาเขมรนี่แหละ ส่วนผมนั้นก็พูดได้ทั้งไทยและเขมร ผมใช้ชีวิตอยู่แบบเด็กบ้านนอกทั่วไปกับ ข้าวก็กินง่ายๆไม่ค่อยซื้อหรอก หาปูหาปลาหากบหาเขียดกินไป (อิ่มเหมือนกันนะแถมอร่อยด้วย)มีอยู่ครั้งหนึ่งผมจำได้ขึ้นใจ วันนั้นพ่อพาผมไปส่องกบ ตอนนั้นมันดึกมาก แต่ถ้าถามว่าผมกลัวผีมั้ยบอกเลยว่าไม่ แต่ก็ไม่ลบหลู่นะ บรรยากาศตอนที่ฝนตกเสร็จนี่กบจะออกมาร้องกันระงมซึ่งผมก็มาหากบกับพ่อแบบนี้เป็นประจำ ผมมัวแต่ตั้งใจหาจนเดินไปชนพ่อ “โอ้ย” ผมร้องเสียงหลงเพราะดันชนข้อศอกพ่อเข้าให้ “ชู่ววว” พ่อหันมาทำเสียงเป็นการส่งสันญานว่าให

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า....เรื่องนี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมยังเรียนอยู่ชั้นปถมศึกษา ซึ่งก็ผ่านมาหลายปีแล้ว เป็นประสบการณ์ครั้งแรกที่ผมเจอผี ตอนนั้นผมก็เรียนอยู่ตามปกติ แต่ระหว่างที่จะเปลี่ยนคาบเรียน จะมีเวลาพัก 10 นาที ผมก็ได้ไปเข้าห้องน้ำ เข้าไปแปปเดียว เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอน ป.5 ตอนนั้นผมเรียนที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในตัวจังหวัด คือบ้านผมจะเป็นเขตชนบทที่ห่างจากตัวจังหวัดประมาณ 30 กม. อะครับ ใช้วิธีนั่งรถรับส่งเอา ตรงอาคารเรียนถ้าจำไม่ผิดมีอยู่ 4 ชั้นครับ ห้องเรียนผมอยู่ชั้น 3 แล้วจะมีห้องน้ำอยู่มุมสุดของตึกทั้งสองฝั่ง ตามปกติโรงเรียนจะมีเวลาพักให้ระหว่างชั่วโมงครับประมาณ 10 นาทีก่อนจะเริ่มเรียนวิชาต่อไป ผมจำได้ว่าเป็นช่วงพักของคาบที่สามของวัน เวลาประมาณบ่ายสองคือกลางวันแสกๆ เลยครับ ผมเดินออกมาเข้าห้องน้ำตรงมุมตึก ห้องน้ำชายจะอยู่ฝั่งขวาของตึกครับ ห้องหญิงอยู่ฝั่งซ้าย ตรงเหนือชักโครกจะมีช่องระบายอากาศเป็นบานเกล็ดครับ ผมก็เข้าไปยืนทำธุระในห้องน้ำแล้วก็ไม่รู้อะไรทำให้ผมมองขึ้นไป

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ ซึ่งตอนนี้ผมทำงานแล้วนะครับ ตอนนั้นผมได้พาน้องปี 1 ไปรับน้อง ที่หาดแม่รำพึงครับ ไปกันเยอะพอสมควร เพียงวันแรก ผมกับเพื่อนๆก้เจอเหตุการณืแปลกๆเลยครับ เป็นเวลาตอนกลางคืนที่ทำกิจกรรมกันก่อนนอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...สมัยนั้นผมเรียนกรุงเทพครับ อยู่ ปวสปี2 พาน้องปี 1 ไปรับน้องกัน ตามประเพณี ไปที่หาดแม่รำพึงก็ทำกิจกรรมตามปกติ พวกผมเป็น staffกิจกรรมกลางวันผ่านไป จนถึงกลางคืน ก็มีอีกนิดหน่อย กิจกรรมคือพาน้องไป ร้องเพลงร่วมกันที่ลานทรายตรงศาลาบริเวณเชิงเขา (ห่างที่พักไม่ไกล สัก 200 เมตร) ผมกับเพื่อนอีก 5 คนมีหน้าที่ไปเตรียมพื้นที่รอ ง่ายๆ คือไปจัดทีจัดทางรอน้อง ราวๆ 5 ทุ่ม ก็ไปนั่งกับเพื่อน ร้องเพลงรอน้อง ที่ศาลาเชิงเขา (ไม่มีเหล้านะครับ เขาถือ พวกเราก็ไม่กิน ร้องเพลงกันเบาๆ กีต้าร์หนึ่งตัว)พอถึงเวลา ก็มีกลุ่มเพื่อน ที่มีหน้าที่ พาน้องมา ราวๆ 4 คนเดินมา ที่ศาลา ผมก็เลยตะโกนถามแล้วน้องมายัง พวกมันก็ไม่ตอบ ไอ้ 4 คนก็เดินทื่อๆ ขึ้นเขาไป ผมกั

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2-3ปีก่อน ตอนนั้นเราเรียนเพิ่งจบมหาวิทยาลัยใหม่ๆ ด้วยความที่เรารับปริญญาเพิ่งเสร็จ กลับบ้านมาก้เหนื่อยมาก จึงไปอาบน้ำนอน เรานอนหลับไปได้สักพัก เราก็เริ่มฝัน ซึ่งในฝันเรามีเพื่อนอีก 4 คน ที่เราไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน พวกเราได้ไปเช่าบ้านกันหลังงหนึ่ง เดินเข้าบ้านไปได้ไม่นาน เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ในคืนๆหนึ่งเราหลับและฝันว่า เราไปเที่ยวกับเพื่อนๆ(แต่เราไม่รู้จักเค้าเลย แต่ในฝันคนพวกนี้เป็นเพื่อนเรา) ก็มีผู้หญิงรวมเราเป็น 3 คน ผู้ชาย 2 คน แล้วก็ไปเช่าบ้านพัก เปิดไปในบ้าน บรรยากาศอับๆ อึมครึม พวกเราก็เอาของไปเก็บในบ้าน จากนั้นเราก็ได้ยินเสียงโต๊ะล้ม เราก็วิ่งออกมาจากห้อง พร้อมกับเพื่อนผู้ชายอีกคนที่อยู่อีกห้องไปที่ห้องโถง เราเห็นเพื่อนผู้หญิง 2 คน กับเพื่อนผู้ชายอีกคน กำลังชักกระตุกอยู่ โดยมีเชือกแขวนคอกันอยู่ ร่างของพวกเขากระตุกไม่กี่ที ก็เหยียดเกร็งแล้วนิ่งไป ตาเหลือก ลิ้นจุกปากเรากับเพื่อนชายอีกคนตกใจกันมาก แต่ก็วิ่งเข้าไป

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเราเรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งทางภาคใต้ เราขี่มอเตอร์ไซค์ไปเรียนทุกวัน และก็ต้องขี่กลับบ้านทุกวัน จนหลังๆกิจกรรมที่มหาลัยมันเยอะมาก เราจึงได้ขออาศัยอยู่กับเพื่อนแถวมหาวิทยาลัย เราแค่เข้าไปอยู่กับเพื่อนคืนแรกเท่านั้น ก็เริ่มเจอเหตุการณ์แปลกๆเลย โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...สมัยที่เรายังเรียนอยู่ มทร.สงขลา เราขับมอเตอร์ไซค์ไปเรียนเพราะบ้านเราอยู่ อ.สทิงพระ มันก็ไม่ไกลแต่ว่าช่วงนั้นเรามีกิจกรรมมหาลัยถี่ๆ เราขับรถไปกลับไม่ไหวเลยไปขออาศัยนอนห้องเพื่อนแถวชัยมงคล-วชิรา หอนั้นอยู่ใกล้แค่วัด กะแบบเปิดหน้าต่างไปก็เห็นวัดแล้ว แต่พอค่ำเพื่อนมันก็ปิดหน้าต่างด้านนั้นมันบอกว่าหวาดเสียว ทีนี้เราร้อนไงเลยเปิดเพราะเพื่อนไปหาอะไรกิน เราก็นั่งทำงานไปคนเดียวที่ริมหน้าต่าง สักพักเสมือนท้องฟ้าก็วิปริตแปรปรวนทันใด ฝนก็ตกลงมาบางเบาเราหันไปมองในวัด ตอนนั้นมันมืดๆ มีไฟแพลมๆ เราก็เห็นว่ามีคนกำลังเดินวนรอบเจดีย์ตอนแรกมีคนเดียว สักพัก ก็ไม่รุ้มาจากไหนโผล่ออกมาเดินวนกันเต็มเลย เราก็

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้ผ่านมา 30 กว่าปีแล้ว พ่อผมเราให้ฟังว่าตอนนั้นพ่อของผมได้เรียนวิชาอาคมกับหลวงตาเมี้ยน เป็นหลวงตาอยู่ที่วัดราชนัดดา ทุกๆวันเวลาไปเรียน พ่อผมก็ต้องนำเครื่องเซ่นไปให้ผีกิน วันหนึ่งพ่อผมได้เจอหลวงพี่แดง หลวงพี่แดงได้ชวนพ่อผมไปดูบางสิ่งตอนกลางคืน และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...พ่อของผมตอนสมัยเป็นหนุ่มๆ  ยังไม่มีครอบครัว แกก็อาศัยอยู่ที่บ้านหลวงประดิษฐ์ไพเราะแถวๆ วัดราชนัดดา พ่อได้ร่ำเรียนวิชาช่างซ่อมเครื่องดนตรีไทยกับคุณตาอ้อนช่างมือดีของคุณหลวงฯ พ่อยังต้องมีภาระกิจอีกอย่าง  คือต้องแวะเวียนไปเรียนวิชาอาคมต่างๆกับหลวงตาเมี้ยน  ที่วัดราชฯอีกด้วย หลวงตาเมี้ยนแกเลี้ยงผี  พ่อต้องเอาเครื่องเซ่นไปให้ผีกินด้วย มีตาคนหนึ่ง ชื่อตาชู ก่อนแกตายแกเป็นมัคทายกฯ  ตอนแกมีชีวิตอยู่ แกก็ชอบอมเงินวัดยักยอกเอาเงินวัดไปสร้างบ้านช่องตัวเอง ตาชูแกไม่กลัวบาปกลัวกรรม สุดท้ายแกก็ตาย ตายแล้วก็เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่าง….หลวงพี่แดง แกเป็นศิษย์เอกของหลวงตาเมี้ยน เรียกว่ามีวิชาอาคมแกร่งก

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเป็นช่วงที่โรงเรียนจัดงานกีฬาสีค่ะ เราได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ประจำสีด้วย ทุกๆวันเราก็ต้องซ้อมลีดหนักทุกวัน โดยจะกลับบ้านช้ากว่าคนปกติ วันหนึ่งเราก็ซ้อมลีดตามปกติ แต่ปวดฉี่ จึงชวนเพื่อนไปเข้าห้องน้ำ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เราเรียนอยู่โรงเรียนดัง จ.ขอนแก่น… ซึ่งเรื่องผีๆก็มีกันทุกอาคารเลยแต่ที่เรากับเพื่อนเจออยู่ที่อาคาร6 เหตุเกิดเมื่อประมาณต้นเดือนพฤศจิกายน เป็นช่วงกีฬาสีพอดี เรากับเพื่อนเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของคณะสีหนึ่ง ซึ่งเราต้องซ้อมหนักกลับบ้านดึกกันทุกวันอยู่เเล้ว ข้าวเย็นก็กินกันที่โรงเรียนนี่แหละ เวลาประมาณหนึ่งทุ่มพอดีเป็นช่วงพัก… เรากับเพื่อนปวดฉี่ ก็เลยไปเข้าห้องน้ำด้วยกันเราก็ตัดสินใจกันว่าจะไปเข้าห้องน้ำข้างๆอาคาร3 ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับอาคาร6เพราะมันใกล้ที่ๆเราซ้อมที่สุดแล้ว ระหว่างที่เราเดินไปเข้าห้องน้ำกันสองคนเราต้องเดินผ่านหน้าอาคาร6 อยู่เเล้ว.. คือมืดมากๆ ไฟก็มีอยู่แต่มันมีไม่เยอะ เป็นสลัวๆเดินกันอยู่สองคนเปลี

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนครับ ตอนนั้นผมกับภรรยาได้เข้ารับราชการในจังหวัดแห่งหนึ่ง โดยที่นั่นดูเงียบและวังเวงมาก แต่ก็มีข้อดี เพราะว่าผมกับภรรยาจะชอบนั่งสมาธิและเดินจงกรม สงบดี ก็จะมีแค่เสียงมาเห่าหอนเท่านั้น มีอยู่คินหนึ่ง ผมก็ได้ทำสมาธิเหมือนเคยตามปกติ แต่ก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ผมและภรรยาเป็นคนกรุงเทพ ออกมารับราชการ ห่างจากเมืองหลวงเกือบ 100 กม. แต่ก็เพราะผมเองมีญาติห่างๆทางคุณแม่ในจังหวัด จึงเป็นส่วนหนึ่งที่เราสองคนจึงเลือกที่นี่แต่ก็ไม่วาย ติดนิสัยนอนดึกตื่นสายมาตั้งแต่วัยรุ่น แต่พออยู่ต่างจังหวัด หลังเที่ยงคืนนี่เงียบมากๆกระทั่งเสียงรถจากถนนใหญ่ นานๆ จึงจะได้ยินซักคันนึง คืนนี้ก็เป็นคืนที่เงียบมากๆ อีกคืนหนึ่ง อาจเพราะเป็นบ้านหลังสุดท้ายก็ดี รถไม่ผ่าน คนไม่เดินจะมีแต่ก็เสียงน้องหมาเจ้าถิ่น เห่ายังไม่เท่าไร หอนที่ไรนี่อดขนลุกตามทุกที และโดยเฉพาะเมื่อต่างคนต่างเป็นบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ๆหน่อย พอไม่อยู่พร้อมๆ กันแค่ 2-3 หลังมองหาแสงไฟหน้าต่างบ้านไห

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้วครับ ตอนนั้นผมอายุประมาณ 12-13 ปี ผมเรียนอยู่ชั้น ป.6 ครับ วันหนึ่งผมได้ไปว่ายน้ำตามปกติ ที่สระว่ายน้ำแห่งหนึ่ง ซึ่งผมไปคนเดียวครับ เพราะพ่อกับแม่ของผมไม่ว่าง ผมไปถึงสระว่ายน้ำก็เห็นมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้ว่ายน้ำเล่นอยู่ ผมก็ลงไปว่ายเล่นด้วย และหลังจากนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น ดปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ผมเข้าไปใช้บริการสระว่ายน้ำที่ไหนซักที่จำไม่ได้ครับ ตอนเย็นๆหน่อยครับประมาณ 6โมงกว่าๆ ผมไปว่ายน้ำคนเดียวเพราะพ่อกับแม่ออกไปทำธุระ วันนั้นทั้งสระมีผมแล้วก็น้องผู้หญิงอีกหนึ่งคนครับ ตอนนั้นอายุน่าจะไล่เลี่ยกันอาจจะเด็กกว่าผมสักหน่อย เขาก็ว่ายอยู่ก่อนแล้วครับ สระนี้เป็นสระที่ลึกมากๆ อาจจะมากกว่า 3 เมตรด้วยมั้ง ผมไม่แน่ใจ ผมก็ลงไปว่ายไปว่ายมาปกติ สักพักผมก็เริ่มสังเกตว่าน้องเขาเริ่มว่ายตามผม ไม่ว่าผมจะดำน้ำหรือว่ายน้ำไปไหน น้องเขาเหมือนจะตามมาห่างๆแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับเพราะว่าแถวนั้นไม่มีผู้ปกครองอยู่เลยผมก็คิดว่าน้องคงกลัวจะจมเพราะสระมันลึก ก็เ

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเราได้เช่าหอพักอยู่ที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเราก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ทุกๆคืนเวลาเรานอน ก็จะมีเสียงตู้เสื้อผ้าเปิดปิดเองตลอด เสียงมันน่ารำคาญมาก แต่เราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก จึงเอากระดาษไปพับ และเอาไปเหน็บไว้ที่ตู้เสื้อผ้า จนมีคืนหนึ่ง เสียงก็ดังขึ้นมาอีก ทำให้เรารู้สึกตัวตื่น หลังจากนั้น เหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ห้องของเรา พอเปิดประตูเข้ามาจะเจอห้องน้ำอยู่ทางขวามือ มีตู้เสื้อผ้าอยู่ตอดกับผนังห้องน้ำ โดยหันหน้าตู้ไปทางหลังห้อง ถัดจากตู้เสื้อผ้าก็จะเป็นเตียงนอนหัวเตียงชี้ไปทางขวา ปลายเตียงชี้ไปทางซ้าย โดยเตียงจะห่างจากตู้เสื้อผ้านิดเดียวแค่พอเปิดประตูตู้ได้ ถัดจากเตียงไปก็จะเป็นโต๊ะ เเละถัดจากโต๊ะก็เป็นระเบียงหลังห้องปลายเตียงมีโทรทัศน์ เหนือโทรทัศน์จะเป็นพัดลมติดผนังประตูตู้เสื้อผ้ามันจะปิดไม่สนิท ชอบแง้มออกมาเองได้ ไม่รู้เพราะอะไร ตอนนั้นเราคิดว่าคงเพราะเป็นตู้ราคาถูกที่เขาสั่งมาให้ใช้ในหอพัก เวลาประตูตู้แง้มเปิดเองจะมีเสียง “แอ๊ด

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมยังเป็นเด็กครับ ยังเรียนอยู่ชั้น ม.1 โดยผมจะชอบไปว่ายน้ำเล่นในวันหยุดทุกๆสัปดาห์ ซึ่งก็จะมีน้องและเพื่อนน้องอีกคนไปด้วย และผมจะชอบแกล้งน้องทุกครั้งเวลาไปว่ายน้ำ และครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมได้แกล้งจมน้ำ และหลังจากนั้นเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ครั้งหนึ่งตอนเด็กอายุประมาณ 12-13 ปี ช่วงมัธยมต้น ผมกับน้อง และเพื่อนน้องอีกหนึ่งคนชอบไปว่ายน้ำที่สระน้ำแห่งหนึ่งเป็นประจำ วันนั้นเวลาประมาณ 10 โมงเช้า ของวันเสาร์ ด้วยความที่เป็นเด็กที่ซนอยู่แล้ว ก็ได้แกล้งน้องเป็นประจำ แกล้งสารพัด จึงไม่แปลกที่วันนั้นผมต้องแกล้งน้องเป็นธรรมดา ตามนิสัยของผม วันนั้นออกจากบ้าน มาโดยที่ไม่ฟังคำเตือนของแม่ (ลูกอย่าลืมกินข้าวนะ เดี๋ยวไม่มีแรงว่ายน้ำ) พอถึงสระก็ไม่รีรอที่จะเล่นน้ำเลยกระโดดลงด้วยความดีใจ เพราะเรียนหนักมาทั้งอาทิตย์ อยากผ่อนคลายบาง พอเล่นน้ำได้สักพักก็เริ่มแกล้งน้อง โดยแกล้งทำเป็นจมน้ำ (ช่วยด้วย !! ช่วยด้วย !!) ด้วยความตกใจน้อง

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2-3 ปีก่อน เรากับเพื่อนได้ไปเที่ยวสถานที่แห่งหนึ่ง โดยไปกัน 3 คน ขับรถยนต์ส่วนตัวไป พวกเราก็เดินทางไปอย่างไม่รีบ แวะนู่นแวะนี่ตลอดทาง จนไปถึงรีสอร์ทที่ได้จองไว้ พวกเราก็ได้ไปอาบน้ำเข้านอนกัน เพราะด้วยความเพลีย แต่เพื่อนอีก 2 คนได้ยังไม่นอน เพราะนอนเล่นเกมกันอยู่ ซึ่งเราได้นอนเลยเพราะเหนื่อยมาก ก็ล้มตัวลงนอนได้แปปเดียว เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า... เราได้มีโอกาศไปเที่ยวที่วังน้ำเขียว เราและเพื่อนอีกสองคนเดินทางออกจากชลบุรีตอนเช้า ขับรถไปเรื่อยๆแบบแวะถ่ายรูปตามทางหิวก็แวะกินข้าว พวกเราไปถึงบ้านเพื่อนตอนเกือบเย็น ( บ้านเพื่อนอยู่ลอยต่อโคราชกับปราจีนบุรี )พวกเราแวะกินข้าวเย็นบ้านเพื่อนรุ่นน้อง กินอิ่มแล้วก็นั่งเล่นซักพักก็ได้เวลาออกเดินทางไปที่พัก เราเดินทางไปรีสอร์ทที่วังน้ำเขียว พวกเราไปถึงที่นั่นประมาณสามทุ่มกว่าๆ พอถึงที่พักต่างคนต่างก็เหนื่อย พวกเราก็อาบน้ำเตรียมตัวจะนอน เพื่อนคนหนึ่งนอนริมสุดด้านในติดกำแพงห้อง อีกคนคือเพื่อนรุ่นน

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นเราทำงานอยู่ในกรุงเทพค่ะ งานก็หนักพอสมควรจนช่วงนั้นเป็นช่วงวันหยุดของเราพอดี เพื่อนแม่ก็ได้ชวนไปเที่ยว ซึ่งเขาออกค่าใช้จ่ายให้เกือบทั้งหมด  แม่เราจึงตอบตกลงไป โดยมีแม่ มีเรา แฟนเรา และเพื่อนแม่อีก 2 คนที่ไปกันครั้งนี้ พวกเราก็ได้นั่งรถทัวร์ไป นั่งไปเรื่อยๆ เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก้เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า... ช่วงนั้นเป็นช่วงเดือนกุมภาพันธ์ เพื่อนแม่ของเราชวนไปเที่ยวที่เชียงใหม่ โดยจัดการออกค่าใช้จ่ายให้เกือบทั้งหมด เว้นค่าเดินทางเท่านั้นเอง ตอนนั้นเราไปกัน 5 คนมีแม่เรา เรา แฟนเรา และเพื่อนของแม่อีก 2 คน พวกเราเลือกที่จะเดินทางตอนกลางคืนโดยรถทัวร์ไปถึงที่เชียงใหม่ก็จะเช้าพอดี เรื่องมันเกิดขึ้นตอนขณะเดินทางเนี่ยแหละค่ะ ตอนนั้นก็เที่ยงคืนกว่าๆ คณะเดินทางของพวกเราและผู้โดยสารคนอื่นๆ ก็หลับกันหมด เรานั่งกับแม่ส่วนแฟนเรานั่งเบาะข้างหน้าเรา เพื่อนแม่นั่งเบาะข้างๆกัน เราก็หลับเอาหัวพิงกับกระจกเพราะเพลียจากการทำงาน อยู่ ๆ เราก็ได้ยินเสียงพระสว

       วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับญาติของผมครับ ซึ่งผ่านมาเป็น 10 แล้ว ตอนนั้นญาติของผมจะงมงายมาก งมงายจนโดนผีเข้า ซึ่งเขาก็มีอาการที่ผิดปกติอย่างมาก โดยเอามีดไล่ฟันคน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องมันเกิดขึ้นประมาณผมอยู่ ม.2 ครับ ตอนนั้นผมเป็นคนขี้กลัวมาก เรื่องที่เกิดคือมีญาติห่างๆของผมคนหนึ่งเขาเป็นร่างทรง บ้านอยู่ในป่า และมีศัทธาอย่างล้นหลาม ญาติพวกพ้องพี่น้องของผม ก็ไปอยู่ที่บ้านหลังนั้นและรวมตัวกันฉลอง (เหมือนพิธีอะไรสักอย่าง)ผู้คนมากมายไปที่นั่นแล้วเอาเงินเอาทองไปบริจาค เป็นจิตศรัทธาโดยการไปซื้อของจำพวกพานเงินพานทองของใช้ราคาแพงที่ทำจากเหล็ก แล้วเอาไปทิ้งลงในหลุมบ่อ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเพราะอะไรเขาจึงทำแบบนั้นกัน เรื่องมันยังไม่จบครับเมื่อร่างทรงเกิดอาการผิดปกติ คือเอาหมาดำตัวเป็นๆ มาฆ่าแล้วนำไปลาบกินดิบๆแบบผิดปกติ ผมก็คิดในใจว่า หึ้ยทำไมร่างทรงทำแบบนั้นกินของแปลกๆ ทั้งๆที่กล่าวบอกว่าเป็นร่างทรงที่คอยปกปักรักษาและช่วยเหลือผู้คนมาโดยตลอด แต่ผมไม่คิดจะงมงายและหลงใหลในทางแบบนั้น เหมือนม

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นผมอยู่ชั้น ม.ต้น ผมเป็นคนที่ชอบพจญภัยครับ แบบ ยิงนกตกปลา โดยผมอยากออกไปหาปลากับพ่อและลุง แต่แม่ผมไม่ให้ไปด้วย ได้แต่เอาผีพายมาขู่ ซึ่งตอนเด็กผมก็เข้าใจว่าเป็นผีไม้พาย โตมาถึงได้รู้ว่าเป็นผีพราย หลังจากที่ผมได้ออกไปหาปลาตอนกลางคืนครั้งแรก เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า... ตอนนั้นผมเริ่มโตแล้ว แม่ผมได้อนุญาติให้ผมออกหาปลาตอนกลางคืนกับพ่อกับลุงได้ (เฉพาะคืนวันศุกร์กับเสาร์ ) ซึ่งเมื่อก่อนอยากไปมากเพราะชอบยิงนกตกปลามาตั้งแต่เด็ก แต่แม่นี่ไม่ให้เข้าใกล้น้ำเลยในเวลากลางคืนและจะเอาผีพายมาขู่ตลอด ( ตอนนั้นเข้าใจว่าผีพายคือผีไม้พายกับเรือเปล่าๆที่ชอบจับเด็กในน้ำตอนกลางคืน คิดในใจหน้าตามันคงแปลกๆ เพราะคิดว่าผีพรายสะกดเป็นพาย )คืนนั้นพวกผม 3 คน ก็เริ่มออกจากบ้านกันประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง เพราะผมไปด้วยและคุยกันว่าจะกลับสักเที่ยงคืน และลุงกับพ่อก็ย้ำกับผมตลอดว่าถ้าเจออะไรหรือเจอใครไม่ต้องพูดแม้จะเป็นคนรู้จักก็ตาม  ผมเองก็พอรู้แหละครับ ก็โบ