เห็นฉันไหม


      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 2-3 ปีก่อน เรากับเพื่อนได้ไปเที่ยวสถานที่แห่งหนึ่ง โดยไปกัน 3 คน ขับรถยนต์ส่วนตัวไป พวกเราก็เดินทางไปอย่างไม่รีบ แวะนู่นแวะนี่ตลอดทาง จนไปถึงรีสอร์ทที่ได้จองไว้ พวกเราก็ได้ไปอาบน้ำเข้านอนกัน เพราะด้วยความเพลีย แต่เพื่อนอีก 2 คนได้ยังไม่นอน เพราะนอนเล่นเกมกันอยู่ ซึ่งเราได้นอนเลยเพราะเหนื่อยมาก ก็ล้มตัวลงนอนได้แปปเดียว เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า... เราได้มีโอกาศไปเที่ยวที่วังน้ำเขียว เราและเพื่อนอีกสองคนเดินทางออกจากชลบุรีตอนเช้า ขับรถไปเรื่อยๆแบบแวะถ่ายรูปตามทางหิวก็แวะกินข้าว พวกเราไปถึงบ้านเพื่อนตอนเกือบเย็น ( บ้านเพื่อนอยู่ลอยต่อโคราชกับปราจีนบุรี )พวกเราแวะกินข้าวเย็นบ้านเพื่อนรุ่นน้อง กินอิ่มแล้วก็นั่งเล่นซักพักก็ได้เวลาออกเดินทางไปที่พัก เราเดินทางไปรีสอร์ทที่วังน้ำเขียว พวกเราไปถึงที่นั่นประมาณสามทุ่มกว่าๆ พอถึงที่พักต่างคนต่างก็เหนื่อย พวกเราก็อาบน้ำเตรียมตัวจะนอน เพื่อนคนหนึ่งนอนริมสุดด้านในติดกำแพงห้อง อีกคนคือเพื่อนรุ่นน้องนอนตรงกลาง เรานอนตรงริมนอก เพื่อนคนที่นอนริมในสุดหันหลังเล่นเกมในมือถือ คนที่นอนกลางก็เล่นเกม ต่างคนต่างเล่นเกม ส่วนตัวเราเหนื่อยมากง่วงนอนเลยจะนอนพักซะหน่อย เรานอนหันหลังให้เพื่อนๆหันหน้าไปทางห้องน้ำ พอหลับตาลงแค่นั้นแหละความรู้สึกเหมือนมีคนมาดึงเราให้ออกจากเพื่อนๆความรู้สึกเหมือนกำลังไกลออกๆเรารีบลืมตามองมาทางเพื่อน ทุกคนยังนอนเล่นเกม เราหันมาและคิดในใจว่าคงจะเหนื่อยและคิดไปเอง คราวนี้เราหลับตาลงจะหลับ พอหลับตาลงก็เหมือนเดิมคือมาดึงเราอีกครั้งนี้เรามีความรู้สึกเหมือนกำลังจะติดกำแพงห้องแล้วเรากำลังเข้าสู่สภาวะผีอำ! เราเริ่มสวดมนต์พุธโทๆเราท่องในใจ พุธโทๆทันใดนั้นเสียงหัวเราที่เย็นยะเยือกก็ดังขึ้นเบาๆ ฮะฮะฮะฮะ สลับกับเสียงหายใจรดต้นคอ เราเริ่มหายใจไม่ออก เสียงหัวเราะเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเ ราฝืนดีดตัวเองให้ลุกขึ้นตาก็มองไปทางเพื่อนสองคนที่กำลังเล่นเกมอยู่ เพื่อนเราพากันหันมามองเราและถามว่าเป็นอะไร? เราตอบไปว่าเปล่าๆไม่มีอะไร แล้วเราก็นอนอีกครั้งในใจก็คิดว่า สงสัยจะเหนื่อยเลยคิดมากไปเอง เอ๊าลองใหม่สิถ้ามีจริงก็มาเลยแต่อย่าเล่นแรงมากนะเดี๋ยวหัวใจวาย คิดได้แค่นั้นก็ล้มตัวลงนอนแต่คราวนี้เราไม่ได้หลับตาแต่มีความรู้สึกตาจะมัวๆ มองเห็นทุกอย่างแบบรางๆ เราเห็นเป็นผู้หญิงเงาดำๆกำลังนั่งหัวเราะและหันหน้ามาทางเรา ฮะฮะฮะฮะฮะะ เสียงหัวเราะที่เย็นๆเบาๆสายตาที่มองมาทางเราประหนึ่งว่า “เห็นฉันไหมฉันมีจริง” ฮะฮะฮะฮะฮะ เสียงนี้ช่างเย็นยะเยือกเข้าถึงกระดูกเลยทีเดียว ซักพักผู้หญิงหายไป! แต่เสียงหัวเราะยังดังอยู่ในหูเราลมหายใจนั้นมาอีกแล้ว ลมหายใจที่รดต้นคอเรา ทีนี้ไม่ไหวแล้วโว้ยยย!เรารีบลุกขึ้นพร้อมกับบอกเพื่อนรุ่งน้องที่นอนตรงกลางว่า เอ้ย!ไอ้พรมาเปลี่ยนที่นอนกันเร็ว!เรากำลังจะเล่าว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนอีกคนรีบบอกว่าอย่าเล่านะรอให้เช้าก่อนค่อยเล่าหลังจากเปลี่ยนที่นอนกับเพื่อนรุ่นน้องเราก็นอนหลับสบายจนถึงเช้า พอเช้ามาเรารีบอาบน้ำแล้วลงไปรอเพื่อนๆในรถโดยที่ไม่ยอมออกจากรถเลยล่ะ พอเพื่อนๆเสร็จแล้วก็ขับรถออกจากรีสอร์ท ขับออกมาได้ซักพักเพื่อนคนหนึ่งยิงคำถามมาว่า เล่ามาเกิดอะไรขึ้น?เราก็เล่าตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อนอีกสองคนพอได้ฟังแล้วก็ขนหัวลุกกันเลยทีเดียว เพื่อนรุ่นน้องที่นอนตรงกลางบอกเราว่า เห็นพี่นอนมองเพดานนอนนิ่งๆก็คิดว่าพี่คงนอนไม่หลับเลยไม่ได้สนใจอะไร

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม