วิญญาณที่ต้นยูคาลิปตัส


      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ตอนนั้นผมได้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผมอยู่หอที่ติดกับกำแพงมหาวิทยาลัยเลย ทุกๆคืน เวลาประมาณ 5 ทุ่ม ผมมักจะขี่จักรยานออกไปเล่นเกมที่ร้านเกมทุกวัน จนมีอยู่วันหนึ่ง ผมก้ได้ไปเล่นเกมเช่นเคย แต่ตอนขากลับหอ ก็ได้เจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...สมัยที่เรียนอยู่ ม.อุบลราชธานี ตอนนั้นผมพักอยู่หอพักแห่งหนึ่งที่ติดกับกำแพงมหาลัยด้านนอก วันนั้นตอนเวลาประมาณห้าทุ่มกว่า วันนั้นคืนเดือนหงาย แสงจันทร์ค่อนข้างสว่าง ภารกิจของผมช่วงนั้นคือขี่จักรยานออกไปเล่นเกมที่ร้านเกมหน้ามอประจำ แล้วก็จะกลับมานอนราวๆตีสอง เพื่อเตรียมตัวไปเรียนในวันรุ่งขึ้น ทางเข้าหอพักจากถนนใหญ่จะเป็นทางลูกรังยาวไปจนผ่านหน้าหอไม่มีไฟถนนเพราะอยู่ไม่ไกลจากถนนใหญ่มาก คืนวันนั้นผมก็ออกไปเล่นเกมตามปกติ ขากลับตอนผมขี่รถไปจนจะถึงทางโค้งก่อนจะเลี้ยวซ้ายเข้าหอไม่ไกลนักแถวนั้นจะมีต้นยูคาลิปตัสขนาดใหญ่เกิดอยู่ริมทางตรงหัวโค้งพอดี ตอนผมขี่จักรยานผ่านไปใกล้โค้งนั้น ผมสังเกตเห็นร่างของผู้ชายคนหนึ่ง ดูเป็นผู้ใหญ่รุ่นพ่อคนใส่ชุดสีขาวแขนยาว กางเกงขายาว(มองแบบผ่านๆ) เขายืนนิ่ง หันหลังให้ถนนหันหน้าออกไปทางป่าริมกำแพงมหาลัย ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดว่าคงเป็นใครสักคนเมาแล้วมาฉี่แถวนั้น พอถึงหน้าหอพัก ด้วยความสงสัยจึงจอดรถแล้วเดินไปดูจุดที่ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่อีกที พอผมสังเกตดีๆ ผมนี่ขนลุกเลยเพราะมองไปทางร่างเขาภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องสว่าง ร่างของผู้ชายคนนั้นไม่มีเท้า…..…. ใช่ครับ ไม่มีส่วนเท้า มีแต่กางเกงขายาวสีขาวแล้วพอถึงส่วนหน้าแข้ง มันก็ว่างเปล่า ทันใดนั้นเองร่างนั้นก็หันมองมาทางผมพร้อมด้วยแสงจากตาของเขาสว่างวาบ!เหมือนสุนัขโดนฉายไฟใส่ ผมรีบวิ่งขึ้นบนห้องแบบไม่คิดชีวิต นอนมุดผ้าคลุมโปงอยู่ทั้งคืนนี่มันอะไรกัน….คนไม่มีเท้า หรือเราจะเจอดีเข้าให้แล้ว…..เขาจะมาหาเราถึงห้องไหมนะคิดไปกลุ้มไปจนกระทั่งเช้า ผมก็ลงไปหาอะไรกินด้านล่างหอปกติ พอเจ้าของหอพักเดินมาเจอผม แกก็หัวเราะ แล้วถามผมว่า”เจอเหมือนกันเหรอ?”ผมเลยถามเจ้าของหอว่ารู้ได้ไง เขาบอกว่าที่ผมเจอนั่นเป็นวิญญานของอาจารย์ท่านหนึ่งในมหาวิทยาลัย แกมักจะปรากฏตัวในคืนเดือนหงาย อาจารย์ท่านนี้ประสบอุบัติเหตุหลบรถที่แล่นสวนมา จนรถของท่านพุ่งชนเข้ากับต้นยูคาลิปตัสบริเวณโค้งนั้นอย่างจัง ทีนี้ปัญหามันมีอยู่ว่า ไม่มีลูกหลานหรือญาติของท่านมารับศพไปบำเพ็ญกุศลเลย ทางมหาวิทยาลัยจึงต้องทำพิธีฌาปณกิจศพให้เอง ทุกวันนี้วิญญานของท่านก็ยังสถิตอยู่แถวนั้นไม่ยอมไปไหน แล้วเจ้าของหอพักก็บอกว่าให้ผมเดินไปดูตรงที่เจอวิญญานท่านเมื่อคืน พอผมเดินไปดูก็เจอรอยที่ต้นไม้โดนรถชนจริงๆ หลังจากนั้นผมก็ไปเข้าวัดและถวายสังฆทานพร้อมกับบอกท่านว่าขออย่าให้ได้เจอกันอีก ผมกลัว แล้วผมก็ไม่ได้เจอท่านอีกเลย เหตุการณ์นั้นทำให้ผมได้รู้ว่า วิญญานนั้นไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด ตรงกันข้าม พวกเขาน่าสงสารมากกว่า

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม