กลัวผีไม้พายมาตลอด

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นผมอยู่ชั้น ม.ต้น ผมเป็นคนที่ชอบพจญภัยครับ แบบ ยิงนกตกปลา โดยผมอยากออกไปหาปลากับพ่อและลุง แต่แม่ผมไม่ให้ไปด้วย ได้แต่เอาผีพายมาขู่ ซึ่งตอนเด็กผมก็เข้าใจว่าเป็นผีไม้พาย โตมาถึงได้รู้ว่าเป็นผีพราย หลังจากที่ผมได้ออกไปหาปลาตอนกลางคืนครั้งแรก เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า... ตอนนั้นผมเริ่มโตแล้ว แม่ผมได้อนุญาติให้ผมออกหาปลาตอนกลางคืนกับพ่อกับลุงได้ (เฉพาะคืนวันศุกร์กับเสาร์ ) ซึ่งเมื่อก่อนอยากไปมากเพราะชอบยิงนกตกปลามาตั้งแต่เด็ก แต่แม่นี่ไม่ให้เข้าใกล้น้ำเลยในเวลากลางคืนและจะเอาผีพายมาขู่ตลอด ( ตอนนั้นเข้าใจว่าผีพายคือผีไม้พายกับเรือเปล่าๆที่ชอบจับเด็กในน้ำตอนกลางคืน คิดในใจหน้าตามันคงแปลกๆ เพราะคิดว่าผีพรายสะกดเป็นพาย )คืนนั้นพวกผม 3 คน ก็เริ่มออกจากบ้านกันประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง เพราะผมไปด้วยและคุยกันว่าจะกลับสักเที่ยงคืน และลุงกับพ่อก็ย้ำกับผมตลอดว่าถ้าเจออะไรหรือเจอใครไม่ต้องพูดแม้จะเป็นคนรู้จักก็ตาม  ผมเองก็พอรู้แหละครับ ก็โบราณว่าไว้ว่าเจออะไรห้ามทักนี่นา( บ้านผมจะออกหาปลากันช่วง 4 ทุ่มถึง ตี 2 แต่ละบ้านจะออกหาปลาไม่เหมือนกันส่วนใหญ่จะเริ่มออกหลังเที่ยงคืนถึงเช้ามืด )  เรือที่ใช้ออกหาปลาเป็นเรือหางยาวพ่ออยู่หัวเรือคอยส่องไฟ  ลุงเป็นคนบังคับเรือและมือฉมวก ส่วนผมน่ะหรอ…ถือสวิงตามช้อนปลาเข็มปลาหลดอยู่ (ทอดกินอร่อยมาก ) ออกมาได้สักพักได้ปลามาเยอะพอสมควร  ลุงบอกคืนนี้ดีวุ้ยได้ปลาเพียบเลย  ได้เยอะแปลกๆ สงสัยไอ้บีมันมาด้วย (ผมขอแทนตัวเองว่าบีและกันนะครับ ) พอพูดไม่ทันขาดคำพ่อก็สาดไฟไปเห็นเป็นเรือหาปลาอยู่ข้างหน้า  มีคน 2 คนนั่งอยู่  คนหนึ่งผู้หญิง  อีกคนเป็นผู้ชายกำลังพายเรืออยู่  พอลุงเห็นปั๊บก็บอกว่ากลับเถอะได้ปลาเยอะและ  พร้อมกับหันเรือกลับทันทีตอนนั้นมองนาฬิกาประมาณห้าทุ่มเศษใกล้จะถึงสะพานหน้าบ้านและ  เห็นเป็นเรือลำเดิมคน 2 คนเท่าเดิมลอยลำอยู่ด้านหน้า  ทันใดนั้นเรือลำนั้นได้คว่ำลงเสียงดังตูม  เรือจมทันทีลุงกับพ่อมองหน้ากันพร้อมกับขับเรือฝ่าไป  ท่ามกลางความเงียบ  มีเสียงลมพัดชัดเจนจิ้งหรีดร้องดังระงม  ผมนี่นั่งกอดเข่าอยู่กลางเรือ ด้วยความที่ใกล้ถึงบ้าน  ก็จะมีไฟจากบ้านต่างๆตามแนวลำคลองทำให้พื้นน้ำแถวนั้นสว่างกว่าบริเวณอื่น  สายตาผมเหลือบไปยังข้างเรือ…ภาพที่เห็นคือ  เป็นคนลอยทวนน้ำมาตามเรือ  โผล่พ้นน้ำมาแค่ส่วนหัวในท่านอนหงายดูออกว่าเป็นผู้หญิงหน้าซีดขาว ( สวยด้วยจำได้ ) ตากลมโตสีดำสนิท  แสยะยิ้มมุมปากกว้างเกือบถึงหู  ลิ้นสีดำยาวไหลไปตามกระแสน้ำ….โอย…คิดในใจเมื่อไหร่จะถึง ใจนี่จินตนาการว่ามันจะดึงเราลงน้ำมั้ย  ได้แต่คอยชำเลืองดู  ดูตรงๆก็ไม่กล้า เค้าก็ลอยตามเรือมาเรื่อยๆครับ ( ลอยตรงกลางเรือซะด้วยสิ )  พอถึงฝั่งนี่ผมลงเรือคนแรกเลยลุงผูกเรือเสร็จทั้ง 3 คนก็พร้อมใจกันมองไปที่น้ำ ภาพที่เห็นคือ ส่วนหัวที่โผล่พ้นน้ำมาครึ่งหัวดวงตาดำสนิท  ค่อยๆจมลงใต้น้ำ  นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเจอผีพราย และเพิ่งเข้าใจว่าผีพรายไม่ใช่ผีไม้พายอย่างที่คิด555  เช้ามาลุงก็เล่าว่าเป็นเรื่องปกติที่คนหาปลาจะเจอผีพราย  แต่จะเจอได้ไม่บ่อยนานทีปีครั้ง  ครั้งแรกที่ลุงเจอคือเมื่อสมัยหนุ่มๆลุงแกก็ออกหาปลากับเพื่อนแกอีกคนหนึ่ง  ระหว่างพายเรืออยู่นั้นก็ได้ยินเสียง…ตู้มมมมม…ลุงแกหันไปไม่เจอเพื่อนแกแล้ว  แต่เจอเป็นผู้หญิงหน้าตาสวยมาก  ไม่ใส่เสื้อผ้าหน้าอกนี่เท่าลูกมะพร้าว  ลุงแกเล่าพร้อมหัวเราะ  ในใจตอนนั้นคิดว่าไม่ใช่คนแน่ลุงแกนิ่งอยู่สักพัก  เพื่อนแกอยู่บนฝั่งเป็นที่เรียบร้องตะโกนเรียกแกมา  ลุงแกก็ห่วงเรือแต่ไอ้เพื่อนเจ้ากรรมโยนไม้พายลงน้ำเรียบร้อย  ทำไงได้โดดน้ำ…ตู้ม…ว่ายขึ้นฝั่ง  ทำได้แต่มองสาวงามนางนั้นลอยไปพร้อมกับเรือจนลับตา  ลุงแกบอกว่าถ้าเจออีกจะปล้ำมันบนเรือนี่ล่ะ…คนหาปลาเค้าเลยถือกันว่า จะไม่เอาผู้หญิงไปหาปลาด้วยถ้าเจอผู้หญิงท่าทางแปลกๆให้กลับลำทันทีหลังจากนั้นผมก็ไม่กล้าออกเรือหาปลาอีกเลย  แต่พ่อกับลุงยังคงหาปลาตามปกติ…