เดินแบบนั้นได้ไง

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเราอยู่ในช่วงกำลังฝึกงานก่อนจบ เราได้ไปฝึกงานที่แห่งในจังหวัดชลบุรี ที่นั่นไม่ค่อยมีวัยรุ่นสักเท่าไร เรากับเพื่อนๆที่ไปฝึกงานจึงเป็นที่สนใจของคนที่นั่น คืนหนึ่งเราได้ออกมาคุยโทรศัพท์ข้างนอกห้อง คุยไปได้ไม่ได้ เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เป็นเรื่องตอนปี3 เราไปฝึกงานที่ชลบุรี ในหมู่บ้านที่ไม่ค่อยจะมีวัยรุ่นเท่าไหร่ คนในหมู่บ้านจึงสนใจกลุ่มเราเป็นพิเศษ ตอนนั้นมีวัยรุ่นในหมู่บ้านมาขอเบอร์เรา เราก็เลยให้ไปเพราะเขาเข้ามาแบบเป็นมิตร เพื่อนๆกัน มีคืนหนึ่งเขาโทรมาหาเรา เราเลยออกมาคุยนอกห้องพักเพราะเกรงใจเพื่อน เราพักอยู่ห้องพักที่มีห้องเรียงกันยาวๆ 6ห้อง เราอยู่ห้องที่5 แต่ล่ะห้องก็จะติดๆกัน และมีก่ออิฐสูงเท่าเข่ากั้นแต่ละเขตไว้  เราออกมานั่งตรงอิฐกั้นข้างนอก หันหน้าไปทางถนนก็จะมองเห็นห้องแต่ละห้องเรียงๆไป ตอนนั้นก็น่าจะ5ทุ่ม เราก็นั่งคุยโทรศัพท์ไป บังเอิญไปเจอยายแก่ๆ ท่าทางเป็นคนเก็บขยะ ถือกระสอบสีขาวกับไม้ยาวๆ 1อันใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงขายาวสีดำ เดินตัวค่อมๆ อยู่หน้าทางเข้าหอ เราก็ไม่ได้เอะใจอะไรคุยต่อไป สักพักแกเริ่มเดินมาจากห้องที่1 เหมือนเก็บของใส่กระสอบ เราก็สงสัยเอ๊ะยายแกขโมยของป่ะว๊ะ ทำไมมาค้นของหน้าห้องคนอื่น หรือว่าเขาอนุญาตแล้วเราเลยเล่าให้คนที่เราคุยโทรศัพท์กับเราฟัง ว่าเจอแบบนี้ๆนะ แต่ก็ไม่ได้สนใจ จนยายแกจ้องมาที่เรา เราขนลุกเลย แกเดินตรงมาจากห้องที่1 มาห้องที่2 แต่การเดินข้ามอิฐที่ก่อขึ้นมากั้นห้องมันต้องยกขา นึกออกปะ แต่ยายแกเดินแบบเฉยๆอ่ะเราก็เห้ยได้ไงว๊ะ เลยบอกคนที่เราคุยด้วยว่าแปลกอ่ะ คนที่คุยด้วยเลยถามว่ายายแกมีลักษณะยังไงนะ เราก็บอกหมดเลย ขณะที่เราบอกลักษณะยายคนนั้นก็เดินมาที่เราใกล้เข้ามาเรื่อยๆ  คนที่เราคุยด้วยก็พูดขึ้นว่า เข้าห้องเถอะยายคนนั้นแกถูกรถชนตายแล้วเมื่อเดือนก่อน ที่เราเห็นอะ ไม่ใช่คนขณะเดียวกันยายก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เราก็จ้องแก แล้วเพื่อนเราที่อยู่ในห้องก็เปิดประตูพรวดออกมาเรียกเรา ให้เขาห้องเพราะดึกแล้ว เราล่ะสายตาไปมองเพื่อนพอหันกลับมายายแกหายไปแล้ว เราเลยรีบเข้าห้องเลย