ลุงคนขายไอติม

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้ผ่านมา 10 กว่าปีแล้ว ตอนนั้นผมเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ชั้นปีที่1 ซึ่งทางมหาลัยเขาให้พักหอในกันทุกคน พออยู่ไปได้นานพอสมควร ผมก้เริ่มออกไปกินเหล้าที่หอของรุ่นพี่ เป็นหอนอกนะครับ จนมีอยู่วันหนึ่งผมก็ได้ออกไปกินเหล้าตามปกติ แต่ผมต้องกลับหอก่อน 5 ทุ่ม เพราะเขาต้องเช็คชื่อ ผมก็ขี่มอเตอร์ไซค์กลับตามปกติ และเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อปี 2550 ผมเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดแพร่ปี 1 ทุกคนต้องพักหอในครับ วันเกิดเหตุน่าจะประมาณเทอม 2 ผมก็เริ่มออกไปหากินเหล้าตามหอรุ่นพี่ที่นอกมหาวิทยาลัยได้บ้างแล้ว คืนนั้นก็ปกติ ออกไปกินเหล้า แล้วก็กลับเข้ามหาลัยประมาณสี่ทุ่มเพราะต้องมาให้ทันที่ชั้นเช็คชื่อตอนห้าทุ่ม ตอนกำลังขี่รถกลับมาดีๆ ก็เจอกับลุงขายไอติมจอดรถอยู่ตรงสามแยกเข้าหอชาย (เลยไปเป็นหอหญิง)ผมก็เลยจอดรถทักแกว่าดึกป่านนี้ทำไมลุงยังไม่กลับบ้านอีก หรือเมาจนกลับไม่ไหว(แกชอบมากินเหล้ากับลุงอีกคนที่ขายอาหารในมอ)แกก็ไม่ตอบ ยิ้มอย่างเดียว แถมกวักมือเรียกผมให้เข้าไปหาแต่ผมไม่ได้เข้าไปเพราะเมาและง่วง ก็เลยบอกว่าไม่อยู่คุยเป็นเพื่อนล่ะลุง ผมง่วงพรุ่งนี้เรียนเช้าด้วย แล้วก็ขี่รถเข้าหอไป ตื่นเช้ามาก็อาบน้ำแต่งตัวไปเรียนตามปกติเดินออกจากหอมาประมาณ 7 โมงเช้า กำลังจะผ่านสามแยกก็เห็นมีเจ้าหน้าที่กับพระมาทำพิธีกันอยู่ตรงเสาไฟฟ้าที่ลุงแกจอดรถอยู่เมื่อคืนก็เลยถามไปว่ามีเรื่องอะไรกันหรอครับ พี่เจ้าหน้าที่เลยบอกว่านิมนต์พระมาทำพิธีเชิญวิญญาณลุงขายไอติม ผมก็เฮ้ยในใจ แต่ยังไม่ได้พูดอะไรออกไป แล้วถามต่อไปว่า แกเป็นอะไรตาย ตายตอนไหนพี่เจ้าหน้าที่เลยบอกว่า แกเมาขับรถชนเสาไฟฟ้าตาย ตายตอนประมาณทุ่มนึงเมื่อวาน….