ฝันอันโหดร้าย

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้ก็เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว ตอนนั้นเราได้ไปเที่ยวที่ตลาดนัดขวัญเรียม ซึ่งก็มีของกินเยอะแยะมากมาย และยังมีวัดที่สวยงามอีกด้วย เที่ยวเสร็จเราก็กลับหอพัก มีอยู่วันหนึ่ง เราก็ได้ฝันอะไรที่แปลกๆและน่ากลัวมาก ซึ่งสถานที่ที่เราฝันถึงก็คือพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...หลังจากที่เรากลับมาจากหนองคาย หอพักเราอยู่แถวรามคำแหง เช้ามาเราก็ไปเที่ยวตลาดนัดขวัญเรียม กลับมาห้องก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนเวลาล่วงเลยไป วันที่ 4 เราตกใจตื่นขึ้นมาเพราะความฝันของเราเองที่มันแปลกเอามากๆ เราฝันว่า เรานั่งรถเมล์ไปตลาดน้ำขวัญเรียมเราลงจากรถเมล์มาฝั่งตรงข้ามวัดบำเพ็ญใต้ ตอนนั้นในฝันเป็นช่วงเย็นเราเดินขึ้นสะพานลอยและเดินเข้าตลาดไป สภาพตลาดน้ำขวัญเรียมเหมือนกับในสมัยก่อนไม่มีผิดที่เรามักจะเห็นตามละครย้อนยุคชาวบ้านที่เห็นในฝันจะนุ่งโจงห่มแถบกันหมด พายเรือขายสินค้ากัน เราก็ได้เดินเที่ยวตลาด จนไปถึงพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง คล้ายจวนผู้ว่าในสมัยก่อนที่มีลายฉลุไม้เราก็เดินเข้าไปภายในโถงชั้นล่างตกแต่งแบบร่วมสมัย ผู้คนมากมายที่อยู่โถงชั้นล่างแต่งชุดขาวกันหมด มีหญิงชราชุดขาวยืนอยู่บริเวณนั้นเอ่ยปากบอกเราว่า ที่นี่ใกล้ปิดแล้วนะลูก เย็นแล้ว  เราก็ตอบหญิงชราไปว่า  หนูขออยู่อีกแปปนึงนะคะ เราก็เดินชมจนทั่วแล้ว เราเลยถามหญิงชราไปว่า  ชั้นบนขึ้นไปดูได้ไหมคะ หญิงชราไม่ได้ตอบอะไร เราเอาแต่หลบหน้าหลบตา เราเลยถือวิสาสะขึ้นไป เสียงบันไดไม้ดังลั่นตลอดเวลาที่ก้าวขาขึ้นไปชั้นบน ห้องโถงชั้นบนตกแต่งเรียบง่ายแต่โบราณ เรายืนอยู่บริเวณห้องโถงซึ่งจะแบ่งเป็นเล็กๆ ตามหน้าต่างประดับไปด้วยตาข่ายดอกไม้สด(ไม่ทราบจริงๆว่าเรียกว่าอะไร) มีหญิงสาวนุ่งผ้าซิ่นเกล้ามวยผมนั่งร้อยมาลัยดอกไม้สด สุดห้องโถงมีม่านสีขาวกั้นฉากเหมือนห้องเล็กๆ เราเดินเข้าไปหลังฉากกั้นมีรูปภาพขาวดำขนาดใหญ่แขวนอยู่ เป็นภาพของหญิงสาวชุดไทยนางหนึ่งหน้ารูปมีโต๊ะวางบายศรี ธูปเทียน และของบูชาต่างๆไว้สำหรับบูชาภาพของหญิงสาวชุดไทย ถัดมาหน้าโต๊ะบูชามีเด็กผู้ชายน่าจะอายุราวๆขวบนึงได้ ใส่กำไลข้อมือและข้อเท้ามีแผ่นทองปิดกลางหัวและมีผ้าสีทองห่มกายผืนเดียว เราเห็นเด็กน้อยน่ารักนอนอยู่เราก็เข้าไปเล่น เด็กชายก็หัวเราะ กรี๊ดกร๊าด จู่ๆมีพระธุดงค์จีวรสีน้ำตาลเข้มน่าจะ 45-55 ปีบอกเราว่า ที่นี่ปิดแล้ว ออกไปเร็วโยม ออกไป แล้วโยมอย่ากลับมาที่นี่อีก พอได้ยินเราก็ตกใจรีบวิ่งออกไป พอเราวิ่งออกมาข้างนอก บริเวณรอบๆกลายเป็นป่าพิพิธภัณฑ์ที่เห็นว่าสวยกลับกลายเป็นบ้านร้าง มีสายสิญจน์ล้อมบ้านร้างแต่สายสิญจน์เปื่อยขาด แต่ข้างหน้ามีสายสิญจน์ล้อมอีกที เราเห็นผู้หญิงวิ่งตามออกมาแต่ไม่เห็นหญิงชรา เรามุดลอดสายสิญจน์ผ่านออกไป ผู้หญิงที่วิ่งตามเรามาพอโดนสายสิญจน์ก็พากันกรีดร้องอย่างเจ็บปวดและร่างของเธอโดนแผดเผาเราเห็นตัวเราเองโดนเผาด้วยเช่นกัน ร่างที่เรามุดรอดออกมาเจอกับชายชราชุดขาวบอกกับเราว่า หนูเข้าไปที่นั่นทำไมลูก บ้านนี้เคยมีคนฆ่ากันตาย ป่ะกลับบ้าน เดี๋ยวตาพาหนูกลับนะ