ผีชุดครุย

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นพี่สาวของเราได้ไปเช่าชุดครุยที่ร้านแห่งหนึ่งเพื่อเตรียมตัวรับปริญญา แต่ก่อนที่จะรับจริงก็ต้องซ้อมรับก่อน เราก็ได้ไปกับพี่เราเพราะจะได้ช่วยอะไรได้ พอซ้อมเสร็จก็กลับกัน โดยแขวนชุดครุยไว้ที่เบาะ แล้วหลังจากนั้นไม่นาน เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 8-9 ปีที่แล้ว…ลูกพี่ของเราหรืออิเจ้าของลอกอินสุดเกรียน เขาจะเข้ารับปริญญาค่ะตัวเขาไปเช่าชุดครุยจากร้านๆหนึ่งมา เช่าอย่างเดียว ไม่ใช่เช่าตัดเพราะฉะนั้น มันอาจเป็นมือ 2 ยันมือ 10 เพราะสถาบันนี้ไม่เคยเปลี่ยนรูปแบบชุดครุยมานานแล้ว…วันซ้อมเขาจะต้องไปซ้อมที่สถาบัน เราไปด้วยเพราะต้องการไปช่วยเขาถือของเหตุการณ์ก็ปกติดี ไม่มีอะไร…ตอนเย็นๆ ยังแอบย่องหลบพี่ยามขึ้นไปดูศาลในห้องน้ำหญิงกันเลยจ้าาา 555สรุปไม่เจออะไร แต่บรรยากาศหลอนสุดๆ จนกระทั่งขากลับ พี่เขาแขวนชุดครุยไว้ตรงที่เกี่ยวตรงเบาะหลังชุดครุยก็จะห้อยอยู่ด้านหลังเบาะ ของเขาพอดี (นึกภาพตามนะคะ)ส่วนตัวเรา นั่งเบาะหน้าข้างคนขับ ก็นั่งไป เม้าท์กันไป“หล่อน หยิบน้ำให้หน่อย หิวน้ำ”เราก็หันหลัง เอี้ยวตัวจะไปหยิบขวดน้ำดื่มที่กองไว้ที่พื้นแต่จังหวะนั้น… ก่อนที่เราจะเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำ ชุดครุยเปล่าๆ ที่ไม่ควรจะมีอะไร เรากลับเห็นใบหน้าผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในช่องว่างระหว่างชุดครุยตรงกลางอก!!!ใบหน้าดำคล้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ตาสีแดงก่ำ ปากมีเลือดเปรอะเต็มปากมีแต่หน้า ไม่มีตัว!! มองเราด้วยสายตาแบบจะกินเลือดกินเนื้อ!!!เราช็อกจนพูดอะไรไม่ออก เลยรีบคว้าขวดน้ำแล้วส่งให้พี่เขาแบบหลับตา“พี่.. ข้างหลัง เห็นอะไรไหม?” เราถามเสียงสั่น…พี่เราชะลอรถ แล้วหันไปดู เขาก็บอกว่า “ไม่เห็นมีอะไร”แล้วเขาก็ถามเราว่า “เราเห็นอะไร” เราก็ไม่กล้าตอบ เพราะเรากำลังช็อกอยู่ก็เลยตอบสั้นๆแค่ว่า “เดี๋ยวถึงห้องจะเล่าให้ฟัง”พอไปถึงห้อง เราสั่งพี่เราเลยว่า“ห้ามเอาชุดขึ้นมาบนห้องด้วยเด็ดขาด!!! ทิ้งไว้ในรถแบบนั้นแหละ”พี่เราก็งง แต่เขาก็ทำตามที่เราบอก แล้วเราก็เล่าๆๆ ให้เขาฟัง…เขาไม่เชื่อเรา เขาคิดว่าเราตาฝาดเพราะชุดครุยของเขาเป็นสีแดง บั้งที่แขนสองบั้งเป็นสีทองเราหันหน้าไปเร็ว ตาอาจปรับสภาพไม่ทันก็ได้ สีชุดกับบั้งเลยผสมปนเปเป็นหลายๆสีเราก็… ถ้าตาฝาด ทำไมเราเห็นรายละเอียดของใบหน้าผีนั้นชัดเหลือเกิน ชัดระดับ HD เลยนะ วันรุ่งขึ้น (ถ้าจำไม่ผิด) พี่เราก็เข้าพระราชทานปริญญาบัตรทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ จะมีก็แต่… พี่เรานั่งหน้าสุดแต่ดันนั่งหลับน้ำลายยืดต่อหน้าพระพักตร์เราก็เลยคิดว่า เราคงตาฝาดไปเองอย่างที่พี่เราว่า แต่เรื่องมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเนื่องจาก พี่เราทำงานแล้ว เขาเลยไม่มีเวลาไปคืน (แต่ตอนยืม ไปยืมได้นะยะ) เขาเลยใช้ให้เราไปคืนชุดค่ะ เราก็หอบชุดไปที่ร้านนั้นในร้าน เป็นร้านเล็กๆ มีเค้าท์เตอร์ยาวๆ ทางด้านซ้ายถัดมา เป็นทางเดินแค่คนเดียวเดินผ่านส่วนทางขวาจะเป็นชุดครุยสถาบันนี้แขวนอยู่เต็มไปหมดคนในร้านมี 4-5 คน มี 2 คนที่กำลังจับชุดใส่พลาสติกใสๆอีกคนก็รับไปแขวนใกล้กันก็มีคนยืนรีดชุดอยู่ ในร้านแลดูวุ่นวายมากหลังจากคืนชุด รับเงินมัดจำเสร็จ เราคาใจเลยถามพนักงานที่ยืนตรงเค้าท์เตอร์ว่า“พี่คะ ชุดครุยชุดนี้ มันมีอะไรหรือเปล่าคะ” ทุกคนในร้านที่กำลังสาละวนกับสิ่งตรงนี้หยุดสิ่งที่ทำอยู่ทันที มองหน้ากันเอง แล้วก็หน้าซีดกันหมดเลยค่ะ“ไม่มีค่ะน้อง ไม่มีๆๆ” พี่ตรงเค้าท์เตอร์ตอบเรา… เหงื่อแตกแล้วค่ะพี่คะ