เหตุการณ์ที่ใต้ต้นโพธิ์


      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เหตุการณ์นี่้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ตอนนั้นผมยังเป็นเด็ก แล้วมักจะร่วมกลุ่มกับเพื่อนคนอื่นๆเล่นตำรวจจับผู้ร้ายกัน วันนั้นก็เป็นวันปกติ ผมกับเพื่อนๆก้รวมกลุ่มเล่นตำรวจจับผู้ร้ายเหมือนเคย โดยฝ่ายผมเล่นเป็นผู้ร้าย วิ่งจับกันไปสักพัก เหตุการณืที่ไม่คาดฝันก้เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ย้อนไปเมื่อประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้น ผมอายุได้ประมาณ 8-9 ขวบ บ้านผมอยู่แถวชนบทมีไฟฟ้าเป็นบางหลัง ส่วนบ้านผมก็มาๆดับๆ ในคืนหนึ่งผมและเด็กๆแถวบ้าน มาเล่นตำรวจจับผู้ร้ายกัน สมัยนั้นไม่มีมือถือหรือคอมใช้เหมือนทุกวันนี้ เราเลยมักรวมกลุ่มกันเล่นตามท้องถนนตามหมู่บ้าน ส่วนมากก็เล่นวิ่งไล่จับบ้างอะไรบ้าง คิดแล้วมันก็สนุกดีนะถ้าเทียบกับตอนนี้ เพราะเหมือนเราไม่สนิทกันเท่าเมื่อก่อน สมัยนี้ต่างคนต่างก้มหน้าก้มตามองจออย่างเดียว คืนหนึ่งในคืนธรรมดาๆผมกับเพื่อนๆก็รวมกลุ่มกันเล่นตำรวจจับผู้ร้าย ฝ่ายผมเล่นเป็นผู้ร้ายส่วนอีกกลุ่มเล่นเป็นตำรวจ เรื่องเกิดขึ้นในตอนที่ฝ่ายผมโดนจับหมดแล้วเหลือแต่ผมคนเดียว แล้วทีนี้ผมก็โดนไล่จับจนต้องวิ่งหนีไปเรื่อยๆ แล้วผมก็เผลอวิ่งไปนอกหมู่บ้าน ปกตินอกหมู่บ้านจะมีไฟส่องทางอยู่แต่ในคืนนั้นมันมืดมากแล้วมีต้นโพธิ์ต้นใหญ่อยู่ท้ายซอย พอผมวิ่งไปถึงหน้าต้นโพธิ์ผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย รู้ตัวอีกทีก็ร้องไห้ด้วย มีเพื่อนๆร่วมสิบคนจับตัวผมไว้และในตอนนั้นผมเห็นสีหน้าของเพื่อนผมแต่ละคน เหมือนจะกลัวผมไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้วมีผู้ใหญ่คนหนึ่งมาบอกผมให้กินน้ำเยอะๆ แล้วกลับบ้านไป แต่ผมก็ไม่ได้กลับ ไปดูหนังที่บ้านผู้ดีหลังหนึ่งเพราะหมู่บ้านผมค่อนข้างยากจนไม่ค่อยมีทีวีดูกัน เลยชอบไปรวมกลุ่มกันไปดูหนังกันที่บ้านหลังนั้น แต่คืนนั้นต่างออกไปทั้งๆทีทุกวันเราสนิทกัน แต่ในคืนนั้นทุกคนกลับกลัวผมเฉยเลย ผมเลยกลับบ้านแล้วเข้านอน  พอเช้าวันต่อมาผมก็ถามเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อน แล้วเพื่อนเล่าว่า  ในตอนที่ผมวิ่งไปถึงหน้าต้นโพธิ์ผมก็ดูเปลี่ยนไปตาผมแดงก่ำผมยาวเล็บยาวแล้ววิ่งไล่จะไปกัดเพื่อนผม ที่วิ่งตามมาจนทุกคนกลัวสุดท้ายต้องให้พวกตัวโต มาล๊อคตัวผมไว้นับสิบคน แต่ล๊อคผมไม่อยู่ทั้งๆที่ตอนนั้นผมตัวเล็กกว่าเพื่อน ครั้งแรกเอาไม่อยู่เลยลองใหม่ครั้งที่สองคราวนี้ผมสงบลงนิดนึงแต่ก็ยังดิ้นแล้วเพื่อนผมคนหนึ่ง เลยไปเอาขวดโค๊กพลาสติกมาตีที่หัวสามทีผมจึงร้องไห้โฮออกมา แล้วเพื่อนผมก็ถามผมว่าทำไมถึงวิ่งไปทางนั้น ผมเลยตอบไปว่า เพราะเพื่อนๆในทีมร้องให้ช่วยบวกกับมีคนไล่ตาม!!แต่เพื่อนผมดันบอกผมว่าในคืนนั้น ไม่มีใครร้องให้ช่วยเลยมีแต่เรียกให้กลับมาเพราะจะเล่นตาใหม่เพราะมีคนมาเพิ่มจะได้เริ่มเล่นเกมใหม่ พอได้ยินแบบนั้นผมก็อึ้งพูดไม่ออกเลย หลังจากเหตุการณ์ในคืนนั้นผมมักได้ยินเสียงของคนอื่นทั้งๆที่่อาจไม่มีตัวตน

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม