ต้องขออนุญาตก่อนใส่

     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว ตอนนั้นเราเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลาย วันหนึ่งเราเรียนและทำกิจกรรมต่างๆเสร็จก็กลับบ้านมานอน ด้วยความที่เหนื่อยและเพลียมาก เราก็นอนหลับช่วงตอนเย็นไปเลย แต่ไม่ได้หลับสนิทนะคะ รู้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น นอนไปสักพัก เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก้เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 5-6 ปีที่เเล้ว เราตอนนั้นเรากำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.6 เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราเผลอหลับไปตอนประมาณ 5 -6 โมงเย็น เราเผลอนอนหลับในห้องของเราตอนที่เราหลับมันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคือเรารู้สึกว่ามันมีลมแบบเเรงพัดเข้ามาโดนหน้าเรา เเล้วเราก็พยายามลืมตาขึ้นมาคือตอนเเรกมันลืมไม่ขึ้นเลยเราก็ฝืนลืมตาขึ้นมาพอลืมตาได้เท่านั้นเเหละ เราเห็นเป็นเงาดำๆก่อนเเล้วภาพก็ชัดขึ้นเรื่อยๆเราเห็นเป็นผู้หญิงผมยาวดำห่มสไปสีแดงแต่ไม่เห็นหน้า ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอนของเราเเล้วผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับยืนเเล้วยื่นมือจะมาจับเรา ยิ่งตอนที่เค้าลอยมาพยายามจะเอามือนั้นมาจับเรา ลมก็ยิ่งเเรงมาขึ้นแบบลมพัดเเรงมาตีหน้าเรา เรารู้ได้มันเย็นมากเล่าไปขนลุกไปแล้วพอทีนี้เราพยายามขยับเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้แล้วยิ่งผู้หญิงคนนั้นพยายามจะยื่นมือมาจับเราเท่าไหร่ลมก็ยิ่งเเรง เราทำอะไรไม่ได้เลยเเต่เราก็รู้สึกเหมือนตัวเราพูด พูดว่าอย่ามายุ่งกับกูเรารู้สึกเหมือนเราพูดเเต่ไม่มีเสียงยิ่งเค้าพยายามจับตัวเราคือเค้าไม่ได้เดินมานะเหมือนเค้าลอยเข้ามาหาเรา เราก็พูดว่าอย่ามายุ่งกับกู เหมือนจิตกำลังสู้กันค่ะแบบว่าต่างคนต่างตอบโต้กันเราพูดว่าอย่ามายุ่ง ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งลอยเข้ามา เราจึงรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพูดว่า อย่ามายุ่งกับกู!! เหมือนใช้จิตดันจิตจนหลุดค่ะพอหลุดเราก็รีบลุกไปเปิดประตูห้องเเล้วรีบไปหาเเม่ที่นั่งอยู่หน้าบ้านคือตอนนั้นคิดว่าหลุดเเล้วออกได้แล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเพราะเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีคือเรายังอยู่ในห้องยังไม่ได้ออกไปจากห้องเลยเหมือนที่เรารู้สึกว่าเราออกจากห้องได้แล้วเเต่เรายังนอนอยู่ พอเราตื่นขึ้นมาอันนี้ตื่นจริงๆเเล้วเรารู้สึกหมดแรงแขนขาไม่มีเเรงเลย เราก็รีบออกจากห้องแล้วไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าไปทำไรมาหรือเปล่าเราก็บอกว่าไม่นะไม่ได้ทำไรเลย มีเเค่ก่อนวันที่โดนอำหรือฝันนี่ล่ะ เราไปเดินขบวนโรงเรียนเป็นงานกีฬาสีเราได้ใส่ชุดไทยเดินขบวนพวกผู้ใหญ่เขาก็บอกกันว่าทีหลังอ่ะ เวลาจะใส่ชุดไทยหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ไม่ใช่ของเราต้องขออนุญาตก่อนใส่ เพราะเราไม่รู้ที่มาของชุดนั้น ส่วนพี่อีกคนบอกว่าอาจจะเป็นแม่ตะเคียนมาขออยู่ด้วยเเต่เราก็บอกว่าไม่มั้งพี่ แต่เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้จะทำอะไร เรารู้สึกแค่เหมือนเค้าพยายามที่จะจับตัวเรา แต่เราไม่ยอมให้เค้าจับ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปทำบุญให้เขา แต่ทุกวันนี้เรารู้สึกตลอดนะพยายามที่จะไม่คิดไปเองเรารู้สึกเหมือนว่าเขายังอยู่กับเราคอยช่วยเหลือเรานะแต่ไม่เคยมาให้เห็นเพราะเรากลัว เคยมีอยู่ครั้งหนึ่งเราอยู่ปี 1 ต้องนอนหอใน แล้วคือเราใส่พระนอนตลอด เเล้วคืนหนึ่งเราไม่ได้ใส่เราฝันเห็นเป็นผู้หญิงมาบอกเราว่าทำไมไม่ใส่พระนอนทีหลังต้องใส่นอนตลอดห้ามถอด เล่าเเล้วเรายังขนลุกอยู่เลย