เกือบเป็นเหยื่อ

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าที่นานมากแล้ว พวกคนขับ 10 ล้อจะรู้กันดี ถ้าชับผ่านป่าดงพญาเย็นให้รีบเหยียบขั้นเร่งให้สุด แล้วอย่าจอดเด็ดขาด วันหนึ่งมีคนขับสิบล้อคันหนึ่งต้องขับผ่านเส้นทางนั้น แต่ขับมานานมากแล้ว เริ่มรู้สุกเพลียและง่วงมาก จึงให้เด็กติดรถมาขับแทน โดยกำชับว่าอย่าจอดเด็ดขาด ไม่ว่าจะเจออะไรก็ห้ามจอม เด้กติดรถก้ได้ขับไปสักพักหนึ่ง เข้าเขตป่าแล้ว เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...เป็นเรื่องเล่าในหมู่สิบล้อสมัยถนนมิตรภาพตัดผ่านป่าดงพญาเย็นใหม่ๆ เตือนกันนักเตือนกันหนาว่าใครขับกะกลางคืนผ่านดงพญาเย็นให้รีบขับ ห้ามแวะที่ไหน จะปวดหนักปวดเบาให้อดทนไว้เห็นอะไรให้มองผ่านมองข้ามไป ท่องไว้ในใจ ไม่ใช่เรื่องของตน ครั้งหนึ่งคนขับขับมาไกลเหนื่อยก่อนจะเข้าเขตป่าเลยให้เด็กติดรถมาช่วยขับกำชับอย่างดีว่าไม่ให้จอดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นคนขับกำลังจะหลับรู้สึกตัวว่ารถเบรคชลอทำท่าจะหยุดนึกขึ้นได้รีบตะโกนถามเด็กรถ“จะจอดรถเหรอ เลยเขตป่าหรือยัง”เด็กรถตอบกลับว่า “พี่ๆผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มายืนโบกรถอยู่กลางป่าสงสัยมีเรื่อง ผมเบรคเลยมาไกลแล้วว่าจะถอยไปรับ”ไม่ต้องๆ คนขับตะโกนพร้อมกับรีบลุกขึ้นมาบอกว่า “กูขับเอง”จากนั้นรีบเร่งเครื่องออกไป เด็กรถถาม “แล้วพี่ไม่ช่วยเขาเหรอ”“มึงอยากตายหรือไงกูบอกแล้วไม่ให้จอดมึงดูในกระจกมองข้างดีๆ”สิ่งที่เด็กรถเห็นคือผู้หญิงคนนั้นวิ่งตามรถมาแล้วเหมือนจะล้มลงแต่ไม่หยุดคล้ายๆ คลานสี่ขา…แต่กลับวิ่งเร็วขึ้นจนเกือบจะทันรถก่อนที่จะหยุด เมื่อรถทิ้งมาไกลแล้ววิ่งหายเข้าไปข้างทาง หลังจากนั้นทั้งคนขับและเด็กรถก็เงียบไปตลอดทางไม่พูดอะไรกันจะว่าไปมันก็เป็นเสือสมิง ที่คอยหลอกล่อเหยื่อสมัยก่อน