พี่กระเป๋ารถเมล์พาหลอน

      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนค่ะ ตอนนั้นเราเรียนอยู่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นเป็นช่วงที่เรามีเวลาว่าง เรากับเพื่อนคนหนึ่งก็พากันออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง พอขากลับเท่านั้นแหละ เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...วันนั้นเป็นวันอาทิตย์ เพื่อนที่ชื่อยุ้ย เพื่อนสนิทที่เรียนคนละวิชาเอกชวนเราไปเที่ยว แต่นางบอกว่าขอเข้าโบสถ์ก่อน เราก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้วและอยากออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง ก็เลยไม่ขัดข้องอะไร ก็ไปนั่งฟังอยู่กับยุ้ยในโบสถ์จนเสร็จแล้วก็มา ถึงเวลาขึ้นรถเมย์ไปเดอะมอล์บางแค เรากับยุ้ยได้ที่นั่งตรงข้างเครื่องยนที่เป็นม้านั่งยาวตรงข้ามกับคนขับซึ่งนั่งได้ประมาณ 4 คน รถออกไปได้สักพัก พี่กระเป๋ารถเมล์ก็เดินมาเก็บค่าโดยสาร เรากับยุ้ยก็ต่างคนต่างจ่าย จ่ายเสร็จเราก็หันไปคุยกับยุ้ยตามปกติเว้นแต่พี่กระเป๋ารถเมล์ที่ไม่ยอมไปไหน แถมยังเขย่ากะบอกเก็บเหรียญเหมือนจะทวงเงินอีก เรากับยุ้ยเลยเอาตั๋วมาโชว์บอกว่าจ่ายแล้ว พี่กระเป๋าก็ยืนท้าวสะเอวจะเอาเรื่องบอกว่าเพื่อนน้องอีกคน(ชี้ไปตรงข้างเราที่ยังว่างอยู่) ยังไม่จ่ายเงินสักทีจะเบี้ยวเหรอ ???เรากับยุ้ยก็เหวอเลยค่ะ เราก็ยืนยันว่ามากัน 2 คนเถียงกันอยู่นานมากจนพี่คนขับบอกว่า น้องเค้ามากัน 2 คน มึงตาฝาดหรือไงฟะ พี่กระเป๋ารถเมล์หน้าถอดสีทันทีแล้วก็บอก น้องพี่เห็นจริงๆ นะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ ผมยาวปะบ่านั่งข้างน้องอ่ะ ยุ้ยมันก็ใจเสียบอกว่าพี่หนูมากับเพื่อนแค่ 2 คนค่ะ อย่าพูดแบบนี้สิหนูกลัวนะคะ ส่วนเราก็อึ้งค่ะเพราะดันเกิดเรื่องตลอดทางที่รถแล่นไป พี่กระเป๋ารถเมล์ไม่เดินมาเก็บเงินคนที่นั่งอยู่โซนหน้าเลยค่ะและที่แปลกที่สุดคือ ตรงที่เรามีที่นั่งว่างอยู่นั่งได้ 2 คน กลับไม่มีใครนั่งทั้งที่หลบทางให้กลับยอมที่จะโหนรถเอาด้วย แถมมองเราแปลก ๆ ตลอดทางจนถึงจุดหมายปลายทางเลยค่ะ