อยากเจอผี แต่พอเจอก็ร้องลั่น


      วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานหลายปีแล้วครับ ตอนนั้นผมยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ประมาณ ม.ปลายครับ ผมเป็นคนที่เห็นผีบ่อยมาก แต่เพื่อนผมมันไม่เคยเจอผี มันชอบชวนผมไปบ้านร้าง บ้านผีสิงอยู่บ่อย ผมก็ไปด้วย ตอนไปบ้านผีสิงนั้นไม่เจออะไรครับ แต่พอตอนที่กำลังจะกลับ เหตุการณ์ก็เกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เรื่องมีอยู่ว่า...ตามประสาวัยรุ่นครับ ชอบไปตะลุยบ้านผีสิง โดยปกติผมจะไม่ไป แต่เพื่อนผมจะลากจะดึงให้ไปแต่ผมอะไม่อยากไป เพราะอะไรนะเหรอ พวกเมิงไม่เจอนิ แต่กุอะเจอ แต่สุดท้ายผมก็ยอมไปจนได้ ผมจำสถานที่ไม่ได้นะครับแต่เป็นบ้านคนนี่แหละ เป็นบ้านเดี่ยว ทางเข้าเป็นหญ้ารกเพื่อนๆผมก็ถามว่าเป็นไงเห็นไรไหม ผมก็บอกยังไม่เห็นไรนะ (ตกลงเมิงเอากุมาเป็นเรด้าใช่ไหม)ถ้าเมิงเห็นไรอย่าบอกพวกกุนะกุกลัว เฮอะงั้นพวกเมิงกลับเถอะ กลัวแล้วมาทำไมวะ ทุกคนต่างก็เดินกันตรงไปที่บ้านหลังนั้นครับ อืมมมม บรรยากาศวังเวงน่าโดนผีหลอกมากครับแต่สำหรับคนโตมากับผีอย่างผม แค่นี้ยังอ่อน 555 ปากดีครับจริงๆก็เริ่มกลัว พอถึงหน้าบ้าน โหสภาพไม่น่าโดนหลอกแล้วครับ น่าโดนปล้นมากกว่า สีสเปรย์เต็มบ้านไปหมด ผมบอกไม่มีผีแล้วล่ะ พวกมันก็ถามทำไมอะ ผมบอกถ้ามีคนมันจะมาฉีดสเปรย์อะไรกันเต็มบ้านขนาดนี้ แล้วก็เดินนำเข้าไป เพื่อนๆประมาณ 4 คนก็เดินกอดกันกลมเข้าบ้าน (พวกเมิงแมนมากๆ)ขอคิดถาพตามนะครับ บรรยากาศวังเวงเงียบสงัด มีเสียงอะไรรอดเข้ามาทีก็สะดุ้งกันที ขนาดผมเหยียบกระเบื้องดังก๊อปมันยังร้องกันเลย ผมเดินทั่วบ้านไม่เจอไรเลยครับ พอออกมาพวกเพื่อนผมก็โหย มันส์ว่ะน่ากลัวสุดๆอะ (เหรออออ) พอจะขึ้นรถเท่านั้นแหละผมยืนนิ่งเลยครับเพื่อนๆก็เดินไปที่รถกัน ผมก็บอก หยุด!! หยุดก่อนเฮ้ย เพื่อนผมก็ถามมีไร ผมบอกกลับมานี่ มันก็เดินกลับมากัน ผมบอกให้มองไปที่รถดีๆมันก็มองกัน มันก็บอกมีไรวะไม่เห็นมีไรเลย แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ มีคนนั่งอยู่บนหลังคารถเป็นผู้ชายวัยรุ่น น่าจะ 18-19 แต่งตัวแว๊นๆนั่งนิ่งๆเลยครับ ผมบอกเพื่อนว่า เมิงจ้องดีๆสิ มันก็บอกว่าเมิงเห็นไรบอกมาเลยดีกว่า ผมบอกไม่เอา อยากให้พวกเมิงเจอเอง ผมก็คิดในใจบอกผีแว๊นคนนั้นว่าเพื่อนผมอยากเจอ พอจะช่วยได้ไหม สิ้นคำปุ๊บ เพื่อนผมคนหนึ่งร้องลั่นเลยครับ เฮ้ยยย!!!!!!!!เฮ้ยๆๆๆๆแล้วก็พยายามจะวิ่ง ผมบอกอย่าวิ่งๆ เฮ้ยไปจับตัวมันไว้อย่าให้มันวิ่ง เพื่อนผมถามทำไมอะถ้าวิ่งผีมันจะไล่กวดเหรอ ผมบอกผีน่ะไม่ใช่หมาจะบ้าเหรอ ที่ไม่ให้วิ่งเพราะกลัวล้มไปฟาดอะไรเข้าแค่นั้นแหละ พวกเพื่อนๆผมก็ไปถามไอคนที่ร้องว่าเมิงเป็นไรเห็นไรบอกมา มันบอกมันเห็นเงาดำๆเป็นรูปคนนั่งอยู่บนหลังคารถ กุกลัวไม่ไหวแล้วกลับเถอะๆไม่เอาแล้ว ผมก็บอกใจเย็นๆ ก็พวกเองอยากเจอไม่ใช่หรา วุ้ยเอาใจยากจริง เอ้าแล้วเองอีก 3คนอยากเจอเหมือนมันไหม ไม่เอาและกลับเหอะกุหลอนและ ก็กลับกันผมก็บอกให้พวกมันไปทำบุญให้ผีแว๊นด้วย ผมก็ไม่รู้เขาเป็นอะไรตายเพราะผมไม่อยากยุ่งกรรมใครกรรมมัน สรุปไปบ้านผีสิงไม่เจอผี แต่เจอผีเรร่อนที่ถนนแทน

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม