ชั้นที่ 18

      เราได้งานใหม่เป็นพนักงานฝ่ายการตลาด และอีเว้นท์ของบริษัทแห่งหนึ่งในเมือง เป็นธุรกิจเล็กๆ ที่เปิดกิจการมาหลายสิบปีแล้ว ออฟฟิศของเราอยู่ที่ชั้น 27 การจะขึ้นลงลิฟท์ของตึกนี้ จะต้องใช้บัตรพนักงานก่อนแล้วจึงกดชั้นเท่านั้น..วันที่เกิดเรื่อง เป็นวันที่บริษัทต้องไปออกบูธขายของ เป็นเวลา 3 วัน เมื่อจบงานในแต่ละวัน ก็จะต้องมีการขนของกลับมาไว้ที่ออฟฟิศ..

หลังจบงานวันสุดท้ายของการออกบูธ เรากับเพื่อนๆ แวะกินข้าวกันจนดึก และทั้งหมด ก็ได้กลับมาเก็บของจากการจัดงานที่ออฟฟิศเหมือนทุกวัน เมื่อเก็บของเรียบร้อย ประมาณเที่ยงคืน ทุกคนก็ลงลิฟท์กลับพร้อมกัน ระหว่างลิฟท์กำลังลงมาได้ไม่กี่ชั้น เรานึกขึ้นได้ว่าวางกุญแจรถไว้บนโต๊ะ เราจึงกดชั้น 18 เพื่อเปลี่ยนลิฟท์กลับไปเอากุญแจ และบอกเพื่อนว่าให้กลับกันก่อนเลย เมื่อได้กุญแจแล้วเราก็กดลิฟท์ลง เมื่อประตูลิฟท์เปิดออก ด้านในมีคนผู้ชายสูงวัยคนหนึ่งลงมาด้วย เราเข้ามากดชั้น 1 โดยที่ ปุ่มชั้น 18 ก็ติดอยู่เช่นกัน เมื่อลิฟท์ลงมาถึงชั้น 18 ประตูเปิดออก เราก็กดปุ่มเปิดค้างไว้เพื่อให้ชายคนนั้นออก แต่ชายคนนั้นก็ไม่เห็นเดินออกไป เราจึงหันไป สิ่งที่เราเห็นคือ.. ลิฟท์ว่างเปล่า..เมื่อลงมาถึงชั้น 1 ด้วยความช็อค เราไม่เห็นใครนอกจากยามเฝ้าตึก เรารีบเล่าเรื่องนี้ให้ยามด้านล่างฟัง.. ยามจึงบอกให้เราฟังว่า เมื่อหลายปีมาแล้ว มีเจ้าของบริษัทหนึ่งในตึกนี้ แกเป็นหนี้ท่วมหัว คืนหนึ่ง แกลงลิฟท์มาชั้น 18 แล้วก็กระโดดตึกลงมาตาย เวลาประมาณนี้เลยล่ะ บางคนที่นี่ก็เคยเล่าว่า เวลาลงลิฟท์มาดึกๆ กดชั้น 1 อยู่ๆ ไฟปุ่มชั้น 18 ก็ติดทั้งที่ไม่มีใครในลิฟท์เลย..