สร้างหมู่บ้านทับป่าช้า


     เรื่องนี้เป็นเรื่องตอนสมัยเด็กของคุณบีบี โดยสมัยนั้นคุณพ่อของคุณบีบี ได้ย้ายไปทำงานที่จังหวัดนครปฐม และซื้อบ้านไว้หลังหนึ่ง เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่บ้านอาศัยอยู่กันทั้งหมด 4 คน พ่อ แม่ พี่ชาย และตัวคุณบีบีเอง คุณบีบีเล่าว่า..ตอนนั้นเราเรียนอยู่ชั้นประถม ก็เล่นตี่จับ วิ่งไล่จับ กับเพื่อนๆ แถวบ้านตามประสาเด็ก วันหนึ่งที่เป็นช่วงไหว้เจ้า ตอนสายๆ เราก็ไปเล่นปีนกำแพง กับเพื่อนผู้ชายอีกคนหนึ่ง ในหมู่บ้านเราจะมีบ้านของคุณครูใหญ่โรงเรียนเอกชน ที่จะปลูกเป็นบ้านไม้เรีอนไทย และก็มีสวนร่มรื่น มีชิงช้า รอบบ้านล้อมด้วยกำแพงอิฐ เรากับเพื่อนก็ไปปีนกำแพงบ้านของครูใหญ่ พอปีนขึ้นมาหน้าพ้นกำแพง จังหวะนั้นเราเหลือมองไปที่ชิงช้า ซึ่งชิงช้าจะอยู่ติดกับขอบกำแพงเลย มีผู้หญิงผมยาวคนหนึ่ง นั่งไกวชิงช้าหันหลังให้เรา เราก็แอบมอง สักพักผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นมามองบี ภาพที่เห็นคือหน้าผู้หญิงคนนั้นบิดเบี้ยว เหมือนมีตาข้างเดียว ดูน่ากลัวมาก แล้วมองหน้าเราแบบสงสัย จะยิ้มก็ไม่เชิง เราตกใจ ปล่อยมือจากกำแพงตกลงมา แล้ววิ่งกลับบ้านทันที พอกลับถึงบ้านมา เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟังเลย จนคืนนั้น หลังจากถวายอาหารไหว้เจ้ากันที่ชั้นล่างเสร็จ ทุกคนก็ขึ้นมานอน คืนนั้นกว่าเราจะนอนหลับก็นานเลย จนประมาณตี 2 ได้ เราตื่นขึ้นไปเข้าห้องน้ำ และพอกลับมาที่เตียงนอน สิ่งที่เห็นคือตัวเราเอง นอนหลับอยู่ที่เดิม! โดยที่มีผู้หญิงที่เห็นที่ชิงช้า ยืนอยู่ข้างๆ! และจากตรงนี้เราก็นึกไม่ออกเลย ว่าเกิดอะไรขึ้น จนตื่นเช้าขึ้นมา เราไม่แน่ใจว่าตกลงเมื่อคืนนี้คือฝันหรือจริง พอลงมาข้างล่างบ้าน พ่อ แม่ และพี่ก็กำลังคุยกันอยู่ พ่อบอกว่าที่พื้นมีเขม่าธูปที่จุดไหว้เจ้าเมื่อคืนอยู่ แต่ที่น่ากลัวคือ มันมีรอยเท้าเดินย่ำไปมารอบๆ ซึ่งตอนนั้นพ่อกับแม่ของเรา ค่อนข้างเชื่อว่าเป็นผี มากินของไหว้ เพราะพ่อกับแม่เราเคยเจอเรื่องแปลกๆ หรือเงาประหลาด อยู่หลายครั้ง ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ จนผ่านไปอีก 1 วัน ก็ยังคงมีรอยเท้าแบบนี้ปรากฏอีก ทั้งที่ไม่มีใครลงมาตอนกลางคืนแน่ๆจนคืนที่ 3 เป็นวันไหว้เจ้าวันสุดท้ายแล้ว พ่อเราเล่าให้ฟังว่า.. คืนนั้นพ่อกับแม่ตัดสินใจลงมาตอนกลางดึก เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่สิ่งที่พ่อกับแม่เห็นคือ เราเดินวนรอบโต๊ะไหว้เจ้าช้าๆ ตาลอยๆ เหมือนไม่มีแววตา ดูไม่ปกติเลย พ่อเราเลยรีบเอาพระมาคล้องคอ และอุ้มเรากลับขึ้นห้องทันที คืนนั้นพ่อแม่นอนกับเรา สวดคาถาชินบัญชรหลายรอบเลย ซึ่งเรื่องตรงนี้เราจำไม่ได้เลย แต่พอได้ยินพ่อเล่ามาแบบนั้น ตอนนี้ก็ยังขนลุกอยู่เลย ว่าเราถูกผีเข้าหรืออะไร? บ้านนี้ ครอบครัวเราอยู่ได้ไม่ถึงปี ก็ย้ายออก และเพื่อนบ้านแถวนี้ ก็พากันย้ายออกตามๆ กัน เพราะต่างก็เจอกันมาหนักๆ ทั้งนั้น และภายหลังก็มารู้ว่า ที่ดินที่สร้างหมู่บ้านนี้ ไปสร้างทับป่าช้าเก่าแก่ และตั้งแต่ย้ายบ้านมาอยู่ที่ใหม่ ครอบครัวเราก็ไม่เจออะไรอีกเลยค่ะ

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม