เพื่อนบอกลา


      ผมมีเพื่อนคนหนึ่ง ชื่อปอนด์ ครับ รู้จักกันเพราะเราอยู่ชมรมเต้นเหมือนกัน และค่อนข้างจะสนิทกันมาก ด้วยความที่ปอนด์เป็นคนตลก เฮฮา อีกทั้งไปเที่ยวหรืออยู่โรงเรียน ก็จะไปกินข้าวด้วยกันตลอด มีอยู่วันหนึ่งผมบังเอิญได้เหล้าฟรีมาขวดหนึ่ง ก็เลยชวนปอนด์มากินด้วยกัน แต่ว่าปอนด์ต้องกลับไปช่วยแม่ทำงานที่บ้านก่อนถึงจะมาได้ คืนนั้นพอซ้อมเต้นกันเสร็จก็แยกย้าย ผมกลับมารอปอนด์ที่บ้าน รอจนเกือบเที่ยงคืน เลยทักแชทไปด่ามันที่ให้รอนานมาก ผมทักไปว่า ‘มึง อยู่ไหนแล้ววะ? นานชิบหาย..’ มันตอบกลับมาว่า ‘กูอยู่ในใจมึงเสมอ..’ ซึ่งผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่ามันคงกวนตีนไปงั้นล่ะมั้ง อาทิตย์ต่อมาก่อนวันปีใหม่ 2-3 วัน ผมเดินออกมาปากซอย เจอเพื่อนที่รู้จักปอนด์เหมือนกันมาทัก ‘เฮ้ย แม็ค ปอนด์มันตายแล้วนะ เมื่อคืนมันรถชน คอหักตายคาที่เลย’ ผมไม่เชื่อ รีบโทรถามเพื่อนๆ แต่เพื่อนก็บอกว่าจริง ผมนี่ถึงกับช็อคเลยครับ พอถึงงานศพ ที่งานก็มีพี่ๆ ที่ซ้อมเต้นด้วยกันบอกว่า ‘เมื่อวันก่อนอยู่ๆ ปอนด์มันโทรมาหาพี่ว่ะ บอกว่า พี่อยู่ไหนผมอยากเจอพี่ ผมรักพี่นะ..’ ซึ่งปกติมันไม่เคยทำอะไรแบบนี้อยู่แล้ว และยังมีอีกหลายๆ คน ก็บอกในลักษณะเดียวกัน ว่าปอนด์โทรมาบอกรัก บอกคิดถึง หรือแม้แต่แม่ของปอนด์เองก็เล่าให้ฟังว่า ‘เมื่อวานปอนด์ซื้อบัวลอยมาให้แม่ ซึ่งร้อยวันพันปีไม่เคยทำ แล้วก็บอกรักแม่เหมือนกัน..’ พอผมได้ยินหลายคนเล่า ผมก็นึกขึ้นได้ เปิดดูแชทในเฟสบุ๊ค ซึ่งประโยคสุดท้ายที่มันตอบผมคือ ‘กูอยู่ในใจมึงเสมอ..’ ผมขนลุกเลยครับ มันเหมือนเป็นการบอกลากับทุกคนยังไงยังงั้นเลย พอคืนวันเผา ด้วยความที่พวกผมเต้นบีบอยกัน แล้วได้รู้จักกับปอนด์เพราะการเต้น พวกผมเลยอยากทำสิ่งที่เพื่อนชอบให้เป็นครั้งสุดท้าย ก็เต้นเลยครับ เปิดเพลงเต้นกันไปร้องไห้ไป จนกระทั่งใกล้จบเพลง จู่ๆ มีป้าคนหนึ่งครับ แหวกวงล้อมออกมาเต้น! ซึ่งท่าทางนั้นมันช่างคล้ายกันกับท่าที่ปอนด์ชอบเต้น แต่ผมก็ยังคิดติดตลกนะ สงสัยเพลงมันมันส์มั้ง แต่มันไม่ตลกตรงที่ว่า พอเต้นเสร็จ ป้าแกจับมือกับคนที่เต้นทุกคน แล้วแกก็กอดพี่คนหนึ่ง ชื่อพี่บิ๊ก แล้วพูดว่า ‘พี่บิ๊กผมรักพี่นะ’ ซึ่งป้าไม่เคยรู้จักพี่บิ๊กมาก่อน และป้าแกใช้คำว่า ‘ครับ’ ก่อนที่ป้าจะเป็นลมล้มพับไป ทุกคนต่างยืนอึ้ง และตามด้วยน้ำตาครับ 

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม