รู้เป็นคนสุดท้าย

      เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 20 ปีก่อน สมัยที่เราย้ายไปทำงานอยู่ในนิคมสมุทรสาครใหม่ๆ เราพักอยู่หอพักคนเดียวค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้อยู่ห้องสักเท่าไหร่ เพราะเวลาส่วนใหญ่ต้องออกไปทำงานตลอด จะกลับห้องมาก็แค่อาบน้ำนอนเท่านั้น วันหนึ่งเราออกจากหอไปทำงานกะดึก ตอนออกมาก็เห็นคนมากันเต็มซอยเลย ไม่รู้ว่ามีอะไรกัน แต่เราก็ไม่ได้สนใจเพราะต้องรีบเข้างานค่ะ หลังจากเลิกกะดึกมา ช่วงเช้าเราก็กลับเข้าห้องมานอนพัก แล้วเราก็ได้ยินเสียงกึกๆ กักๆ ดังมาจากชั้นบนของห้องเรา เหมือนมีคนลากของเดินไปเดินมาแล้วก็เงียบไป สักพักก็ดังใหม่ เป็นแบบนี้ 3-4 ครั้ง จนเรานอนไม่หลับ ต้องใส่หูฟังเปิดเพลงนอน พยายามข่มตาให้หลับเพราะเราต้องเปลี่ยนเข้ากะตอนบ่ายโมงอีกน่ะค่ะ ขณะที่เรากำลังจะหลับ ก็ต้องสะดุ้งตื่นอีก เพราะได้ยินเสียงคนมาเคาะประตู เราลุกไปเปิดประตูก็เจอผู้หญิงคนหนึ่ง อายุประมาณ 20 ต้นๆ มาถามเราว่า ‘พี่คะได้ยินเสียงห้องข้างบนไหม? ทำอะไรกันไม่รู้ดังมาก หนูจะไปบอกป้าเจ้าของหอเค้าก็ไม่อยู่ ห้องอื่นๆ เค้าก็คล้องแม่กุญแจหน้าห้องกันหมด หนูเห็นห้องพี่ไม่ได้ล็อคข้างนอก หนูเลยจะมาชวนพี่ไปบอกเค้าให้เบาๆ เสียงหน่อยน่ะค่ะ..’ เราก็คิดในใจ ไหนๆ น้องเค้าก็ลงทุนมาเคาะห้องเรา งั้นก็ไปหน่อยก็ได้ แล้วเราก็เลยพากันเดินขึ้นไปชั้นบน โดยที่เราเดินนำหน้ามา พอถึงหน้าห้องเราก็เคาะห้อง แต่เคาะเรียกกี่ครั้งก็ไม่มีเสียงคนตอบรับ ก็ทำอะไรไม่ได้ เลยกลับลงมานอนต่อ เราตื่นมาเข้างานบ่ายโมง และเลิกงานอีกทีตอนเที่ยงคืน ก็กลับหอตามปกติ พอกลับเข้าห้องมา ก็ได้ยินเสียงลากของดังมาจากห้องข้างบนอีกแล้วค่ะ เราก็คิดในใจว่า มันจะลากกันทั้งวันเลยหรอวะ? เราเลยเปิดห้องออกไปจะไปหาป้าเจ้าของหอ ก็เจอน้องผู้หญิงคนเมื่อกลางวันเดินมาพอดี น้องเขาอยู่ข้างห้องเรานี่เอง น้องบอกว่า ‘ไม่เป็นไรพี่ หนูก็หนวกหู หนูขึ้นไปบอกเขามาแล้ว พี่นอนเถอะ..’ แล้วเราก็เลยกลับเข้าห้องนอน โดยที่คืนนั้นก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก เช้ามืดวันต่อมา เราตื่นมาซักผ้าด้วยเครื่องหยอดเหรียญตอนตี 5 ก็มีป้าคนหนึ่งนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อน ป้าแกถามเราว่า ‘หนูรู้เรื่องคนผูกคอตายในหอเราไหม?’ เราตอบว่า ‘ไม่ค่ะ’ ป้าบอกว่า ‘เขาผูกคอตายมาหลายวันแล้ว แต่เพิ่งเจอศพเมื่อวานซืนนี้เอง เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะ หนูไม่กลัวผีหลอกเหรอ?’ เราก็อึ้งสิคะ แต่ก็เงียบไม่ได้ตอบอะไร พอเราซักผ้าเสร็จเรารีบวิ่งกลับห้องเลย คิดในใจ อะไรวะ เริ่มงานยังไม่ถึงเดือนเลย เจอดีเข้าแล้ว สักพักเราก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องข้างบนอีก เสียงลากของเสียงเดิน เหมือนเดิมเป๊ะ เราก็เอาแล้วๆ มันต้องเป็นเสียงเดินลากเก้าอี้ไปผูกคอตายแน่ๆ! เราไม่ไหวละ กลัวมากตอนนั้นแต่ไม่รู้จะทำยังไงจนประมาณ 6 โมงเช้า เราไปเอาผ้าที่ซัก เลยแวะไปหาป้าเจ้าของหอ เราถามป้าแกไปตรงๆ ว่า ‘ห้องไหนผูกคอตายคะป้า?’ ป้าแกก็อ้ำอึ้งไม่ยอมตอบสักที เราเลยถามว่า ‘ห้องข้างบนห้องหนูใช่ไหม? บอกมาเถอะ หนูได้ยินเสียงทุกวันเลย..’ ป้าแกก็ทำหน้าแปลกๆ ก่อนจะบอกว่า ‘ไม่ใช่ห้องข้างบนหรอก แต่เป็นห้องข้างๆ หนูต่างหากล่ะ..’ เราได้ฟังเท่านั้นแหละ แทบจะเป็นลมเลยค่ะ แบบที่เขาว่าเย็นวาบท้ายทอยเป็นยังไง เราก็เพิ่งรู้จักวันนั้นนี่แหละ แปลว่าน้องผู้หญิงที่เราเห็นมาตลอดนั่นคือ.. ผี!? ..แล้วเราก็มารู้ทีหลังว่าเสียงที่ได้ยินทุกวันช่วงนั้น ก็คือเสียงคนในหอย้ายของเตรียมออกนั่นเอง! ..หลังจากนั้นไม่เกิน 3 วัน เราก็ย้ายหอเลยค่ะ