เดี๋ยวไม่ทันรถไฟเที่ยวบ่าย 3 โมง


     เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนนะครับ บ้านผมเป็นหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี มีทางรถไฟผ่านกลางหมู่บ้านเลย หมู่บ้านข้างๆ ก็เช่นกัน และเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ มันเกิดขึ้นที่หมู่บ้านข้างๆ ครับ.. คือครอบครัวหนึ่ง มีตา ยาย และหลานชาย อายุประมาณสัก 5-6 ขวบ ทุกๆ วัน ตาจะขี่รถพาหลานชายไปส่งไว้ที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กของ อบต. แล้วตอนเย็นก็ไปรับกลับบ้านตามปกติ โดยจะต้องผ่านทางรถไฟสายนี้เสมอ และทางรถไฟสายนี้ก็เคยมีอุบัติเหตุให้ถึงแก่ชีวิตบ่อยครั้ง มีอยู่วันหนึ่ง ตาแกรู้สึกกระวนกระวายใจ เอาแต่บ่นอยู่คนเดียวว่า ‘เดี๋ยวไม่ทันรถไฟเที่ยวบ่าย 3 โมง’ แกบ่นอยู่อย่างนั้นจนยายก็รู้สึกแปลกใจ เพราะปกติก็ไม่ได้เคยจะขึ้นรถไฟไปไหน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร.. จนสักประมาณบ่าย 2 โมงกว่าๆ ตาก็ขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกจากบ้าน มุ่งตรงไปรับหลานชายที่ศูนย์ฯ ซึ่งต้องข้ามทางรถไฟ ก่อนไปแกก็บ่นๆ ประโยคเดิมตลอดว่า ‘เดี๋ยวไม่ทันรถไฟเที่ยวบ่าย 3 โมง’ ยายรู้สึกไม่ค่อยดี แต่ก็ห้ามไม่ทัน.. พอไปถึงศูนย์ฯ ตาก็รบเร้าครูผู้ดูแลเด็ก จะพาหลานกลับบ้านให้ได้ โดยบอกกับครูว่า ‘เดี๋ยวไม่ทันรถไฟเที่ยวบ่าย 3 โมง’ ครูห้ามยังไงตาแกก็ไม่ฟัง เพราะยังไม่ถึงเวลาปล่อยเด็กกลับบ้าน จนครูทนเสียงรบเร้าของแกไม่ไหว เลยอนุญาตให้ตาพาหลานกลับบ้านได้ แล้วตาก็ขี่รถพาหลานกลับมาทันรถไฟเที่ยวบ่าย 3 โมงจริงๆ โดยที่ตาแกขี่รถพุ่งตรงเข้าหารถไฟเลย ผู้คนที่กำลังรอข้ามทางรถไฟก็ร้องตะโกนห้าม หลานชายก็ร้องบอกตา ‘รถไฟๆๆๆ’ แต่เหมือนตาแกไม่รับรู้อะไรแล้วครับ ขี่มอเตอร์ไซค์พุ่งชนรถไฟขบวนด่วนพิเศษ เสียชีวิตคาที่อย่างสยดสยองทั้งคู่ ท่ามกลางสายตากลุ่มชาวบ้านแถวนั้น.. โดยชาวบ้านบางคนที่เห็นเหตุการณ์เล่าว่า เห็นลุงแกหน้าดำๆ หมองคล้ำ ตาลอยไร้แววตาอย่างผิดปกติ ไม่รับรู้ถึงเสียงตะโกนของชาวบ้านเลยแม้แต่น้อย ก่อนจะขี่รถพุ่งชนรถไฟเสียชีวิต..หลังจากเหตุสลดไม่นาน หลานชายคนนั้นก็เฮี้ยนมากครับ ด้วยเหมือนว่ายังไม่ถึงคาด และคงต้องการตัวตายตัวแทน วิญญาณของหลานชายก็หลอกหลอนคนแถวนั้นเป็นว่าเล่น ทั้งยืนร้องไห้อยากกลับบ้านบ้าง หรือที่หนักหน่อยคือ พนักงานรถไฟแทบทุกขบวนเมื่อวิ่งผ่านจุดเกิดเหตุ จะต้องได้เจอวิญญาณของเด็กคนนั้น ทั้งมาเกาะหน้าต่างด้วยใบหน้าอาบเลือดบ้าง วิ่งแข่งกับรถไฟบ้าง ทำเอาพนักงานรถไฟต้องคอยทำบุญให้อยู่เสมอ ทั้งซื้อขนม ของเล่น และเสื้อผ้าให้วิญญาณของหลานชาย แล้วไม่นานหลังจากนั้นก็เกิดอุบัติเหตุขึ้นอีกที่เดิม ตายยกครัวเช่นเดิม จนทางการต้องปิดทางข้าม และสร้างสะพานข้ามทางรถไฟที่จุดนั้นแทน ชาวบ้านต่างเชื่อว่าที่ตรงนี้มีวิญญาณตายโหง ที่ต้องการตัวตายตัวแทนอยู่จากรุ่นสู่รุ่นไม่จบไม่สิ้น..

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

ขอกินน้ำหน่อย!

รูปภาพ
สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องเล่าจากบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟังครับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ เพื่อนได้เล่าว่า... เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองและแม่ของแฟนครับ ซึ่งผมเป็นคนไม่กลัวผี แต่ก็ได้มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น เข้าเรื่องกันเลยนะครับ... ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา ผมได้พาแฟนกลับบ้านที่ต่างจังหวัดในภาคอีสาน เราเดินทางจากกรุงเทพฯ แต่เช้าตรู่ จนถึงที่หมายในช่วงหัวค่ำ ด้วยความที่เดินทางมาเหนื่อย พอไปถึงบ้านเราก็กินข้าวกินปลา อาบน้ำเข้านอนเลย เหตุการณ์ก็ดูปกติเหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา จนเช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นแต่เช้า เก็บข้าวของที่ขนมาจากกรุงเทพฯ จากนั้นก็มานั่งกินข้าวที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใกล้ๆ ซึ่งด้านหลังแคร่จะมีบ่อน้ำ และถัดไปอีกหน่อยก็จะเป็นป่าช้าเก่า ซึ่งปัจจุบันมีต้นไม้ขึ้นรกเต็มไปหมด ด้วยความที่ผมเป็นคนไม่กลัวผี จึงไม่ได้คิดอะไร ก็นั่งเล่นตามปกติ.. หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็เผลอหลับไปบนแคร่นั้น จังหวะที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น จู่ๆ ผมก็เห็นชายแก่ ผมขาว เคราขาวยาวรุงรัง ไม่ใส่เสื้อ นุ่งโจงกระเบนลายผ้าขาวม้า มาหยุดยืนที่ปลายเท้าของผมพร้อมกับหญิงวัยกลา
อ่านเพิ่มเติม

โรงเรียนสุดหลอน

รูปภาพ
สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่งจะมาเล่าให้ฟัง ซึ่งเกิดขึ้นในโรงเรียนเก่าแก่แห่งหนึ่ง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยมีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร เรื่องนี้เกิดขึ้นในสมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพฯ ก่อนอื่นต้องเท้าความก่อนว่า โรงเรียนเราเป็นโรงเรียนเก่าแก่ อายุร่วม 100 กว่าปีได้ มีตึกเก่า มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียนมากมาย เรื่องเล่าหลอนๆ ต่างๆ ก็แน่นอนว่ามีมากมายเช่นกัน ใครเคยเรียนที่นี่ก็น่าจะเคยได้ยินกันมาบ้าง อย่างเรื่องโทรศัพท์ปริศนาในห้องหมวดวิชาภาษาอังกฤษ ที่มักจะโทรเข้ามาทุกวัน ในเวลาเดิม คือช่วงเวลา 6 โมงเย็น แต่ที่แปลกคือเมื่อรับสาย ต้นสายจะไม่มีเสียงตอบรับ อาจารย์เก่าแก่ที่อยู่ที่นี่มานานจะทราบกันดี ท่านเล่าถึงสาเหตุของโทรศัพท์ปริศนานี้ว่า.. เมื่อก่อนมีอาจารย์ท่านหนึ่งที่ต้องอยู่เวร แกก็ขึ้นไปตรวจดูความเรียบร้อยที่ชั้นโรงยิม แต่วันนั้นเกิดมีโจรบุกปล้น อาจารย์ท่านนั้นจึงได้รีบโทรมาแจ้งที่หมวดภาษาอังกฤษ เพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครรับสาย และแกก็ถูกโจรฆ่าตายที่นั่น เ
อ่านเพิ่มเติม

พนักงานหลอกลวง

รูปภาพ
     วันนี้ก็มีเรื่องเล่าของบุคคลท่านหนึ่งมาเล่าให้ฟัง เขาเล่าว่า...เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานมากแล้ว ประมาณ 10 กว่าปีก่อน ตอนนั้นเรากับเพื่อนได้พากันไปเที่ยวที่ต่างประเทศ ซึ่งไปกันหลายคนนะคะ พวกเราก็เข้าเช็คอินที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โดยเช็คอินแยกเป็น 2 ห้อง เพราะกลัวจะนอนไม่สบาย หลังจากที่เราแยกกับเพื่อนกลุ่มหนึ่งออกมาพักอีกห้องหนึ่ง ก็ได้เข้าห้องไปพักผ่อนตามอัธยาศัย สักพักเหตุการณ์ก็เริ่มเกิดขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า...ตอนไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน เป็นเมืองที่คนไทยยังไม่นิยมไปเท่าไหร่เลยมีโรงแรมให้เลือกไม่เยอะมาถึงก็เจอดีเลย เขาบอกว่าโรงแรมนี้ใหม่มากไม่ต้องกลัวอะไร (แถวนั้นผีดุเพราะชายแดน)ตอนมาถึงก็เกือบ 3 ทุ่มแล้วเลยไม่ได้สำรวจอะไรมาก พนง.บอกลิฟท์เสียต้องเดินขึ้นบันได ห้องเราเป็นห้องเบอร์ 314 ประเด็นคือโรงแรมนี้มีห้อง 311 312 แล้วข้ามไป 314 เลย พนง.ก็บอกว่ามี แต่ไม่มีคนอยู่เลขมันไม่ดี ห้อง 314 เลยเป็นห้องที่กว้างที่สุดในโรงแรม ระหว่างเดินก็สงสัยว่าทำไมโรงแรมนี้ไม่มีหน้าต่างตรงบันไดทางขึ้นเลย ปิดๆแบบตึกพาณิชย์มาก มาถึงห้อง พนง.บอกว่าห้ามเปิดระเบียงนะ ข้างหลั
อ่านเพิ่มเติม